Page 37 - อ่านฟรี! เพื่อนบ้านแสนดีขอไออุ่นทีเถอะ (เล่มเดียวจบ)
P. 37
SACHI UMINO
“คะ คุณมิคำเงะ!?”
ั
เงำตะคุ่มท่คุดคู้อยู่ใต้กล่องไปรษณีย์คือมิคำเงะผู้สวมเส้อโคตสีด�ำน่นเอง อีกฝำย
ื
ี
นั่งกอดเข่ำ เงยหน้ำมองโทโมฮำรุพลำงกะพริบตำถี่ๆ คล้ำยเจอแสงจ้ำ
ั
ี
ไม่รู้ว่ำมิคำเงะมำน่งอยู่ตรงน้นำนแค่ไหนแล้ว โทโมฮำรุตกใจกับใบหน้ำซีดเผือด
ของอีกฝำย จึงรีบตัดสำยแม่แล้วยอบตัวลง
“มำนั่งท�ำอะไรตรงนี้ครับเนี่ย!”
“...ไม่มีอะไรหรอก แค่กลัวว่ำนอนในห้องแล้วจะไม่รอดน่ะ”
“แต่มำนอนข้ำงนอก คุณจะแข็งตำยแทนนะครับ!”
ชำยหนุ่มกะพริบตำปริบๆ แหงนมองเขำอยู่อย่ำงนั้น ขนำดเข้ำมำพูดใกล้ๆ ยัง
ท�ำท่ำเหมือนสมองไม่รับสำร คงจะอดนอนจนถึงขีดสุดแล้วจริงๆ “ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ
ื
ั
ี
ิ
ลุกไหวรึเปล่ำ” เม่อถูกร้องเรียกหลำยคร้ง ในท่สุดแววตำของมิคำเงะก็เร่มโฟกัสกับภำพ
ตรงหน้ำ
“ฉันไม่เป็นไร ขอบใจนะ ขอไปซื้อบุหรี่แก้ง่วงหน่อยแล้วกัน”
“แต่คุณเดินโซเซขนำดนี้...เดี๋ยวครับ ร้ำนสะดวกซื้อไปอีกทำง!”
ึ
ิ
ดูทรงแล้ว มีหวังได้เกิดอุบัติเหตุก่อนไปถึงร้ำนแน่นอน โทโมฮำรุจึงรีบว่งข้นไป
ล็อกห้องแล้วตำมมิคำเงะไปติดๆ
ชำยหนุ่มเดินเซไปทำงซ้ำยทีทำงขวำที คงแทบจะหลับตำเดินอยู่แล้ว โทโมฮำร ุ
ี
จึงต้องล็อกแขนข้ำงหน่งไว้แล้วลำกไปท่ร้ำนสะดวกซ้อ ขนำดเข้ำไปในร้ำนก็ยังอยู่ในสภำพ
ื
ึ
ี
สะลึมสะลือ แยกย่ห้อบุหร่ไม่ออกด้วยซ้ำ เดือดร้อนเขำให้ต้องเลือกจำกซองท่คุ้นตำแทน
ี
�
ี
และในเวลำแบบน้มิคำเงะก็ดันไม่ได้พกกระเปำสตำงค์มำ โทโมฮำรุเลยต้องเป็นคนควัก
ี
จ่ำย ก่อนจะพำกันออกมำจำกร้ำน
“คุณไม่เป็นไรจริงเหรอ? ผมว่ำเป็นนะ!? ช่วยห่วงชีวิตตัวเองให้มำกกว่ำนิยำย
ได้ไหมครับ! ไปจ้ำงคนมำปัดรังควำนเถอะ!”
35
