Page 38 - อ่านฟรี! เพื่อนบ้านแสนดีขอไออุ่นทีเถอะ (เล่มเดียวจบ)
P. 38
่ ื ุ
เพอนบ้านแสนดีขอไออ่นทีเถอะ
ี
“อือ...” มิคำเงะครำงอู้อ้แทนค�ำตอบก่อนท้งตัวใส่ พอคนตัวใหญ่เทน้ำหนักลงมำ
�
ิ
โทโมฮำรุก็แทบจะพยุงไม่ไหว “ต้งสติหน่อยสิครับ!” ว่ำพลำงล็อกแขนไว้ขณะเดินตัดลำน
ั
จอดรถหน้ำร้ำนสะดวกซื้อ
“อ้ำว อำซำโนะ?”
�
เสียงคุ้นหูดังก้องลำนจอดรถยำมค่ำคืน ท�ำเอำสะดุ้งตัวเกร็ง โทโมฮำรุหันไปตำม
เสียงเรียก เห็นคนคุ้นหน้ำลงมำจำกรถที่จอดอยู่
“ใช่อำซำโนะจริงๆ ด้วย! ไม่เจอกันนำนเลยแฮะ!”
ี
ิ
ิ
ผู้ท่สำวเท้ำเข้ำมำพร้อมรอยย้มเบิกบำนคือนุมำบุจ บุคคลท่เขำคิดว่ำชำติน้ไม่
ี
ี
อยำกพบเจออีกเป็นครั้งที่สอง
ิ
ี
้
ี
ิ
ุ
ิ
ถ้ำไม่ตดว่ำมิคำเงะอยู่ตรงน้ โทโมฮำรอำจจะว่งหนไปแล้ว แต่เขำไม่กล้ำทงชำย
ี
ี
ึ
ท่เดินยังไม่ตรงไว้คนเดียว เลยท�ำได้แค่บังคับมุมปำกท่ก�ำลังกระตุกให้ยกข้นเป็นรอยย้ม
ิ
“ว่ำไง”
เม่อเดินมำถึงตรงหน้ำ นุมำบุจิก็ช้ไปท่มิคำเงะผู้ยืนพิงอยู่ข้ำงๆ แล้วโพล่งโดย
ี
ี
ื
ไม่ลังเลว่ำ “นั่นแฟนใหม่ของอำซำโนะเหรอ?”
จังหวะนั้นโทโมฮำรุสัมผัสได้ว่ำร่ำงที่ซบอยู่กระตุกเล็กน้อย
ื
ื
เหง่อกำฬแตกเต็มหลัง เขำท�ำท่ำจะหัวเรำะกลบเกล่อนแล้วบอกให้อีกฝำยเลิก
ล้อเล่นไม่เข้ำท่ำเสียที แต่ถูกนุมำบุจิชิงพูดด้วยเสียงเริงร่ำเสียก่อน “ไม่เป็นไรน่ำ ฉันไม่มี
อคติกับเรื่องพวกนี้หรอก!”
ี
ึ
เขำรับรู้ได้ว่ำมิคำเงะผู้ยืนอยู่ติดกันยืดตัวข้น น้ำหนักท่กดทับอยู่บนบ่ำหำยไป
�
โทโมฮำรุกัดฟันแน่น
ี
นุมำบุจิเป็นอย่ำงน้เสมอ ไม่ว่ำจะอยู่ท่บริษัทหรืออยู่ท่ร้ำนเหล้ำ ชอบปำวประกำศ
ี
ี
ด้วยเสียงอันดังว่ำโทโมฮำรุเป็นเกย์ แล้วตบท้ำยด้วยกำรปลอบใจว่ำไม่มีอคติ โดยไม่เปด
โอกำสให้โทโมฮำรุได้ปฏิเสธเลย
36
