Page 42 - อ่านฟรี! เพื่อนบ้านแสนดีขอไออุ่นทีเถอะ (เล่มเดียวจบ)
P. 42

่ ื             ุ
                             เพอนบ้านแสนดีขอไออ่นทีเถอะ

          จะปดปำกเงียบต่อไปก็ได้ แต่เขำอยำกรู้ว่ำมิคำเงะคิดอย่ำงไรกับค�ำพูดของนุมำบุจิ หลัง
          ชั่งใจอยู่พักใหญ่โทโมฮำรุก็ตัดสินใจชะเง้อคอมองคนในครัว

                “แต่...ที่นุมำบุจิพูดมำก็ไม่ผิดนะครับ...ผม...เป็นเกย์จริงๆ”

                                         �
                ไอน้ำพวยพุ่งจำกปำกของกำต้มน้ำร้อน มิคำเงะรีบปดเตำแกส หยิบขวดกำแฟ
                   �
          ส�ำเร็จรูปขึ้นมำ แล้วหันมำตอบโทโมฮำรุว่ำ “งั้นเหรอ”
                                    ึ
                       ั
                ค�ำตอบน้นเรียบง่ำยประหน่งโทโมฮำรุเพ่งพูดเร่องท่วไปกับเขำ เช่นผมด่มกำแฟ
                                                  ื
                                                     ั
                                             ิ
                                                                    ื
                        �
          ใส่นม หรืออย่ำใส่น้ำตำลลงไปนะครับ ไม่มีกำรคุยโวเสียงดังอย่ำงนุมำบุจิว่ำ ‘ฉันไม่มีอคต ิ
          กับคนรักร่วมเพศ!’ เป็นเพียงค�ำตอบรับอย่ำงนุ่มนวลว่ำ “งั้นเหรอ”
                เท่ำนี้ก็เพียงพอแล้วส�ำหรับโทโมฮำรุ
                      ื
                              ิ
                                                     ี
                กล้ำมเน้อหัวไหล่เร่มผ่อนคลำย คล้ำยกับเส้นด้ำยท่ผูกกันเป็นปมก�ำลังคลำยออก
                                                                     ั
                    ั
          โทโมฮำรุเลิกน่งคุกเข่ำ พ่นลมหำยใจอย่ำงโล่งอก พอได้ลองเปดเผยควำมลับคร้งหน่ง ึ
          ที่เหลือก็ง่ำยขึ้น มำรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ตนก�ำลังสำธยำยควำมเป็นมำให้อีกฝำยฟัง
                           ี
                เร่มจำกเร่องท่ปดบังรสนิยมทำงเพศมำตลอด จนเพ่งจะมีแฟนกับเขำเม่อไม่นำน
                                                      ิ
                       ื
                  ิ
                                                                   ื
             ี
                                                      ึ
          มำน้ แต่ถูกหลอกเอำเงินเก็บไปเกือบหมดเลยไม่รู้จะหันไปพ่งใคร เพรำะยังไม่ได้เปดตัว
          กับครอบครัวว่ำเป็นเกย์ แม้แต่เรื่องของนุมำบุจิก็เล่ำให้ฟังด้วยนิดหน่อย
                                               ี
                      ั
                “หมอน่นเป็นอดีตเพ่อนร่วมงำน เวลำอยู่ท่บริษัทก็ชอบท�ำตัวแบบน้แหละครับ...
                               ื
                                                                 ี
          ผมเลยเลือกลำออกเพรำะล�ำบำกใจที่จะอยู่ต่อ”
                “จริงเหรอ รู้อย่ำงนี้น่ำจะสำดให้เข้ำตำไปเลย”
                ชำยหนุ่มพูดเร่องร้ำยกำจด้วยสีหน้ำจริงจังขณะเดินมำพร้อมถ้วยกำแฟ ท�ำเอำ
                           ื
                                                                       ี
                                                                        ื
                                           ิ
          โทโมฮำรุถึงกับหลุดข�ำออกมำ มิคำเงะเองก็ย้มบำงๆ ก่อนส่งถ้วยกำแฟให้ จังหวะท่ย่น
                                                                      ื
                                                                        ื
                      ิ
          มือไปรับ ปลำยน้วบังเอิญแตะโดนกันพอดี โทโมฮำรุรีบชักออก โบกมือเป็นพัลวันเพ่อส่อ
          ว่ำไม่ได้ตั้งใจ
                “อะ เอ่อ บอกไว้ก่อนนะครับ ผมไม่ได้มองคุณในแง่นั้นหรอก เพรำะงั้นสบำยใจ
                                         40
   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47