Page 39 - อ่านฟรี! เพื่อนบ้านแสนดีขอไออุ่นทีเถอะ (เล่มเดียวจบ)
P. 39

SACHI UMINO


                         ี
                อย่ำงตอนน้ก็เอียงคอมองหน้ำเขำ แล้วพูดต่อด้วยสีหน้ำรำวกับเป็นห่วงเป็นใย
          จำกใจจริง

                “ฉันตกใจหมดเลยท่นำยลำออกกะทันหัน เพรำะควำมแตกว่ำเป็นเกย์เหรอ?
                               ี
          เรื่องแค่นี้อย่ำไปคิดมำกเลยน่ำ! ใครมำแอบนินทำนำย ฉันนี่แหละจะไปต่อยให้เอง!”
                                          ั
                นุมำบุจิคงไม่ได้มีเจตนำร้ำยหรอกม้ง น่ำจะใช่แหละ แค่ขำดควำมละเอียดอ่อน
          อย่ำงรุนแรงเฉยๆ

                โทโมฮำรุก้มหน้ำ เห็นทำงหำงตำว่ำเวลำนี้มิคำเงะเขยิบออกไปแล้ว
                ถ้ำเป็นไปได้เขำก็อยำกเป็นเพ่อนบ้ำนท่แสนดีต่อไป ไม่อยำกให้มิคำเงะมำรับรู้
                                      ื
                                             ี
          รสนิยมทำงเพศของตนเลย

                                ั
                                  ็
                                    ่
                      ็
                            ี
                                                                     ิ
                                                       ้
                                                  ื
                                                ่
                                                               ุ
                                     ่
                                                                   ่
                                                                 ั
                     ้
                 ่
                ตอใหเปนเพศเดยวกนกใชวำจะชอบหมดไมเลอกหนำ โทโมฮำรกลววำมคำเงะ
                                               ื
          อำจจะระแวงถ้ำรู้ว่ำเขำชอบไม้ปำเดียวกัน ถูกคนอ่นเอำรสนิยมทำงเพศมำปำวประกำศ
          แบบนี้ แค่จะหำเพื่อนเพศเดียวกันให้ได้ยังยำกเลย
                                                      ั
                                                               ิ
                โทโมฮำรุกัดฟันกรอดขณะถอนหำยใจอึดอัด จังหวะน้นมิคำเงะผู้น่งเงียบมำตลอด
          เรมขยับตวช้ำๆ ล้วงมอเข้ำไปในกระเปำเส้อโคตแล้วหยิบบำงส่งออกมำ มือข้ำงน้นถือ
                                         ื
           ิ
                          ื
                 ั
                                                                      ั
                                                        ิ
           ่
          กล่องพลำสติกขนำดเล็กไว้ เมื่อเปดฝำออกก็เห็นว่ำมีเกลืออยู่ข้ำงใน
                                              ี
                                                                     ั
                                                                 ั
                                                   ั
                                                                   ึ
                ลืมกระเปำสตำงค์ แต่ไม่ลืมพกของแบบน้ติดตัวง้นเหรอ โทโมฮำรุท้งท่งท้งระอำ
          ใจหนึ่งก็รู้สึกว่ำสมเป็นมิคำเงะดี โทสะที่มีต่อนุมำบุจิเริ่มมอดลงเล็กน้อย จนวินำทีถัดมำ
                มิคำเงะเงื้อกล่องใส่เกลือขึ้นกลำงอำกำศแล้วสำดใส่นุมำบุจิเต็มแรง
                                                         ้
                               ื
                                                            ั
                           ู
                  
                                                                        ู
                          ้
                                                                        ้
                          ู
                                                 ี
                                     ้
                                                    ิ
                                              ้
                                          ั
                                        ้
                “อำก!” ชำยผถกเกลอสำดเขำหนำจงๆ รองเสยงพลกพรอมกบผงะถอย พอรวำ ่
                                                      ึ
          สิ่งที่อยู่ในปำกคือเกลือก็ถ่มน�้ำลำยลงพื้นแล้วเชิดหน้ำขึ้น
                “ท�ำบ้ำอะไรเนี่ย!”
                “โทษที เห็นหน้ำตำชั่วๆ เลยนึกว่ำเป็นวิญญำณร้ำย”
                ฮะ!? นุมำบุจิขึ้นเสียง ท�ำท่ำจะปรี่เข้ำมำกระชำกคอ แต่มิคำเงะไม่สะทกสะท้ำน
                                         37
   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44