Page 35 - อ่านฟรี! เพื่อนบ้านแสนดีขอไออุ่นทีเถอะ (เล่มเดียวจบ)
P. 35

SACHI UMINO


          ใช้สเปรย์ดับกลิ่นพ่นรอบมือถือก่อนก้มดู ชื่อของแม่ปรำกฏอยู่บนนั้น
                “ฮัลโหล โทโมฮำรุเหรอ? ได้ของที่แม่ส่งไปรึยัง?”

                              ี
                ค�ำถำมยิงใส่ทันทีท่กดรับสำยโดยไม่มีค�ำทักทำยใดๆ “ส่งอะไรมำอีกเหรอครับ?”
                                                                       ั
                 ิ
                                               ี
          โทโมฮำรุย้มแห้งๆ ขณะถำมกลับไป แม่คงเป็นห่วงท่ลูกชำยคนเดียวไปอยู่ไกลบ้ำน ต้งแต่
          โทโมฮำรุฉวยโอกำสย้ำยออกมำตอนท่เข้ำมหำวิทยำลัย แม่ก็มักจะส่งวัตถุดิบส�ำหรับท�ำ
                                      ี
          อำหำรที่อัดเต็มลังมำให้เป็นประจ�ำ
                                    ี
                ท่ำทำงจะระบุให้มำส่งวันน้ แต่เพรำะไม่มีใครอยู่พนักงำนส่งของจึงเอำกลับไป
                                                 ี
                                     ั
                          ื
          ก่อน โทโมฮำรุหยิบเส้อโคตมำสวม ต้งใจจะลงไปเช็กท่ตู้จดหมำยว่ำมีใบแจ้งรับของหรือ
          ไม่
                “จริงสิ ช่วงสิ้นปลูกจะเอำยังไง? จะกลับมำที่บ้ำนใช่ไหม?”
                โทโมฮำรุยิ้มแบบก�ำกวมขณะสอดแขนเข้ำไปในเสื้อโคต

                “ไม่ดีกว่ำครับ ถ้ำผมอยู่พวกแม่คงไม่ได้พักผ่อนสบำยๆ...”
                “เกรงใจอะไรของลูก คุณฮิโรชิก็รอเจอลูกอยู่นะ?”

                เขำเปดปำกเล็กน้อย แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีค�ำพูดหลุดออกมำ ได้แต่ตอบ

          กลับไปด้วยเสียงหัวเรำะที่ฟังดูคล้ำยเสียงทอดถอนใจ
                                      ื
                                                 ี
                แม่ของเขำเพ่งแต่งงำนใหม่เม่อฤดูใบไม้ผลิท่ผ่ำนมำ และยังคงเรียกอีกฝำยว่ำ
                          ิ
                                ี
          ‘คุณฮิโรชิ’ ไม่ใช่ ‘พ่อ’ เหมือนท่เคยเรียกบิดำของเขำ ทุกคร้งท่ได้ยินช่อน้ โทโมฮำรุจะรู้สึก
                                                             ี
                                                    ั
                                                      ี
                                                           ื
          เหมือนถูกตอกย�้ำว่ำ ข้ำงกำยแม่มีชำยอื่นที่ไม่ใช่พ่ออยู่ด้วย
                                          ึ
                                                                  ี
                      ี
                ในช่วงท่โทโมฮำรุอยู่ช้นประถมหน่ง พ่อของเขำหำยตัวไประหว่ำงท่ปนเขำซ่ง ึ
                                 ั
                                             ื
                                    ั
          เป็นงำนอดิเรก และหำยสำบสูญไปท้งอย่ำงน้นเน่องจำกสภำพอำกำศแปรปรวนกะทันหัน
                                          ั
              ่
              ั
          กระทงบัดน้ยงไม่พบร่ำง หลังหำยไปได้เจ็ดปแม่ก็ไปยนค�ำร้องขอให้ศำลส่งเป็นบุคคล
                                                                 ั
                                                  ่
                   ั
                  ี
                                                  ื
                                           ึ
          สำบสูญ พ่อจึงตำยไปแล้วในทำงกฎหมำย ซ่งในควำมเป็นจริงก็ไม่น่ำจะมีชีวิตอยู่แล้ว
          เช่นกัน
                                         33
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40