Page 34 - อ่านฟรี! เพื่อนบ้านแสนดีขอไออุ่นทีเถอะ (เล่มเดียวจบ)
P. 34
่ ื ุ
เพอนบ้านแสนดีขอไออ่นทีเถอะ
“ได้พูดแล้วค่อยหำยง่วงหน่อย ขอบคุณมำกที่อยู่คุยเป็นเพื่อน”
ิ
ั
ดูท่ำจะถึงเวลำเร่มงำนแล้ว โทโมฮำรุจึงกล่ำวขอบคุณท่อีกฝำยน่งกินข้ำวเป็น
ี
ี
ื
ี
เพ่อนก่อนออกจำกห้องไป ช่วงท่ย้ำยมำใหม่ๆ เขำเคยหนีมำค้ำงท่ห้องมิคำเงะหลำยคร้ง
ั
แต่ไปๆ มำๆ เริ่มกระดำกใจที่ตนมำนอนหลับปุยขำงคนท�ำงำน ทุกวันนี้เลยกลับไปนอน
้
ที่ห้องตัวเองเสียเป็นส่วนใหญ่
ี
ี
ี
พักน้ปรำกฏกำรณ์ล้ลับในห้องเร่มซำลงแล้ว คงเป็นอย่ำงท่มิคำเงะเคยบอก เจ้ำ
ิ
ื
พวกท่มำก่อกวนอำจจะเร่มเบ่อและไม่รู้สึกถึงควำมแปลกใหม่ ส่วนตัวเขำก็ไม่สะดุ้งตกใจ
ิ
ี
กับเสียงประหลำดเล็กๆ น้อยๆ อีกต่อไป เรียกได้ว่ำต่ำงฝำยต่ำงชินชำแล้วนั่นเอง
(พรุ่งนี้แวะซื้อสเปรย์ดับกลิ่นก่อนกลับดีกว่ำ...)
โทโมฮำรุนึกในใจขณะไขกุญแจเข้ำห้อง
วันสุดท้ำยของเดือนพฤศจิกำยน เงินค่ำจ้ำงจำกร้ำนหนังสือถูกโอนเข้ำบัญชี
แม้ไม่ใช่เงินจ�ำนวนมำกเพรำะคิดตำมรำยวัน แต่ก็ชวนให้โล่งใจท่มีรำยรับเข้ำมำ
ี
ี
ื
ี
ี
บ้ำง วันน้โทโมฮำรุจึงแวะซ้อข้ำวกล่องท่รวมกับข้ำวหลำยอย่ำง แทนท่จะเลือกข้ำวหน้ำ
สำหร่ำยรำคำถูกสุดตำมปกติ
ี
ี
เขำแวะไปกินม้อเย็นท่ห้องของมิคำเงะตำมเคย แต่วันน้สีหน้ำของอีกฝำยดูอิดโรย
ื
ี
ิ
หนักกว่ำเก่ำ เห็นว่ำเร่มฝันในเวลำกลำงวันแล้ว ท�ำให้ช่วงสัปดำห์ท่ผ่ำนมำนอนหลับๆ
ตื่นๆ ตลอด
้
่
่
ี
ื
ดวยควำมหวงใยโทโมฮำรจงทงทำยกอนกลับวำ หำกมเรองอะไรใหเรยกเขำได ้
่
้
้
่
ี
ุ
ึ
ิ
้
เสมอ อะพำร์ตเมนต์เก่ำแบบนี้ แค่ทุบผนังห้องหน่อยก็ได้ยินแล้ว
ี
ี
่
ิ
ู่
ั
ึ
ั
ื
ิ
ดงน้นโทโมฮำรุจงตัดสนใจอยดึกกว่ำปกต เป็นเร่องแปลกอกเช่นกันทมือถือของ
เขำดังในเวลำนี้
ี
้
เน่องจำกเคยเห็นเงำสะท้อนชวนขนหัวลุกบนหน้ำจอมืดๆ มำก่อน ครำวนเลย
ื
32
