Page 31 - อ่านฟรี! เพื่อนบ้านแสนดีขอไออุ่นทีเถอะ (เล่มเดียวจบ)
P. 31
SACHI UMINO
“ครึ่งแรกเป็นเรื่องแต่ง ส่วนครึ่งหลังแทบจะยกควำมฝันมำทั้งดุ้นเลย”
ี
ี
ื
ส่วนท่เล่ำเร่องในชีวิตประจ�ำวันดูสมจริงกว่ำแท้ๆ โทโมฮำรุนึกตกใจ ขณะท่คน
ตรงหน้ำท�ำคอตก
“ทุกคร้งฉันจะสะดุ้งต่นในจังหวะท่ใกล้จะจนมุมแล้วเจอทำงรอดพอดี บำงคร้ง ั
ั
ี
ื
ก็คิดว่ำ วันนี้แหละ คงต้องตำยในฝันเพรำะหำทำงหนีไม่เจอแน่”
มิคำเงะดูอิดโรยมำก โทโมฮำรุจึงถำมอย่ำงเกรงๆ ว่ำ
“ให้คนมำปัดเปำไม่ดีกว่ำเหรอครับ?”
“ท�ำงั้นก็ไม่มีเรื่องมำเขียนน่ะสิ”
ตอบเสียชัดถ้อยชัดค�ำ ท�ำเอำเสียแรงที่เป็นห่วง ชำยคนนี้ไม่รู้จักเข็ดหลำบหรือ
อย่ำงไร
“ชีวิตส�ำคัญที่สุดนะครับ ท�ำไมต้องยึดติดกับนิยำยสยองขวัญขนำดนี้ด้วย?”
ั
พูดยังไม่ทันจบประโยคก็ได้ยินเสียงตู้เก็บของด้ำนหลังส่นกุกกัก ควำมหลอน
ี
ั
ระดับน้ไม่ท�ำให้โทโมฮำรุหว่นไหวอีกต่อไป แต่พอไม่หันไปดู ประตูก็ย่งส่นรุนแรงคล้ำย
ิ
ั
ก�ำลังเรียกร้องควำมสนใจ
ี
ึ
มิคำเงะหยิบซองบุหร่ข้นมำตำมควำมเคยชินแล้วดึงออกมำจุดหน่งมวน รอจน
ึ
ควันจำงๆ ลอยฟุงทั่วห้อง ทุกอย่ำงถึงได้กลับสู่ควำมเงียบสงบ
“...ย่ำเป็นคนสอนฉันให้รมควันบุหรี่เวลำถูกพวกอมนุษย์ตำมรังควำนน่ะ”
ี
ี
ึ
ชำยหนุ่มลุกข้น เดินไปทำงโซนครัวโดยท่ยังคำบบุหร่ไว้ในปำกก่อนกลับมำพร้อม
กำแฟของตัวเองกับโทโมฮำรุ คงอยำกให้อยู่เป็นเพื่อนคุยอีกสักพัก
ี
คุณย่ำผู้แต่งเข้ำมำในตระกูลมิคำเงะเป็นคนท่เรียกกันว่ำ ‘มีสัมผัสท่หก’ จึงมัก
ี
ดึงดูดสิ่งไม่ดีเข้ำมำเสมอ แต่เธอก็จัดกำรกับมันด้วยตัวเองทุกครั้ง
มิคำเงะคงจะสืบทอดคุณสมบัติน้ของคุณย่ำมำด้วย ท�ำให้ล�ำบำกไม่น้อยเพรำะ
ี
เห็น ‘สิ่งที่ไม่ควรมีอยู่’ มำตั้งแต่เด็ก
29
