Page 27 - อ่านฟรี! เพื่อนบ้านแสนดีขอไออุ่นทีเถอะ (เล่มเดียวจบ)
P. 27
SACHI UMINO
ี
ี
ิ
โทโมฮำรุเลยล้มเลิกควำมคิดท่จะหำงำนประจ�ำ แล้วเร่มท�ำงำนพิเศษท่ร้ำนหนังสือใกล้
บ้ำนแทน
ปกติเขำแทบไม่ได้เข้ำร้ำนหนังสือเลย เพรำะไม่ใช่คนชอบอ่ำนหนังสือสักเท่ำไร
แต่ที่เลือกท�ำงำนนี้น่ำจะเป็นเพรำะมีเรื่องของมิคำเงะติดอยู่ในซอกมุมหนึ่งของสมอง
ี
ื
ระหว่ำงพักเขำลองเลียบๆ เคียงๆ ถำมพนกงำนคนอ่นเก่ยวกบนกเขียนท่ชอ
ั
ื
ั
่
ี
ั
มิคำเงะ คุนิฮิโกะดู ส่วนใหญ่ตอบว่ำ “รู้จัก” กันหมด และพอค้นต่อว่ำเป็นงำนเขียนประเภท
ไหน ก็พบว่ำเป็นนิยำยสยองขวัญนั่นเอง
ึ
ี
หน่งในพนักงำนท่อ้ำงว่ำเป็นแฟนพันธุ์แท้ของมิคำเงะ คุนิฮิโกะสำธยำยให้ฟัง
ึ
�
อย่ำงกระตือรือร้นว่ำ งำนของมิคำเงะอยู่ก้ำก่งระหว่ำงนิยำยสยองขวัญและนิยำยแฟนตำซ ี
ิ
ี
ื
ึ
ี
ั
ื
ิ
ื
เน้อหำช่วงแรกมักเร่มด้วยเร่องรำวท่วไปในชีวิตประจ�ำวัน ก่อนท่จะเร่มบิดเบ้ยวข้นเร่อยๆ
เมื่อเรื่องรำวด�ำเนินต่อไป
งำนเขียนในช่วงหลังตัวเอกมักถูกส่งล้ลับบำงอย่ำงไล่ล่ำกดดันโดยไร้เหตุผลและ
ี
ิ
ี
หำต้นตอไม่เจอ แต่บทบรรยำยกลับงดงำมอย่ำงน่ำประหลำด ควำมปกติสุขท่บิดเบ้ยวไป
ี
ทีละนิดน้นคล้ำยกับรอยร้ำวท่ค่อยๆ คืบคลำนไปบนผิวแก้วเปรำะบำง ควำมเงียบเชียบ
ั
ี
และรำบเรียบนี้แหละที่น่ำพรั่นพรึงจับใจ
และถึงตัวเอกจะถูกไล่ต้อนจนเกือบจนมุม สุดท้ำยก็มักจะรอดพ้นวิกฤตมำได้
ี
ด้วยวิธีกำรท่เรียกว่ำ ‘คำดไม่ถึง!’ เม่ออ่ำนจบจึงรู้สึกปลอดโปร่งอย่ำงน่ำประหลำด ย่งฟัง
ิ
ื
ก็ยิ่งรู้สึกว่ำเป็นนักเขียนที่จัดประเภทได้ยำก
ด้วยควำมสงสัยใคร่รู้ โทโมฮำรุจึงใช้ส่วนลดของพนักงำนลองซื้อมำอ่ำนบ้ำง
ิ
ี
ภำษำท่ใช้สวยงำมและอ่ำนง่ำยจริง ขณะเดียวกันก็น่ำขนหัวลุกเพรำะส่งล้ลับท ี ่
ี
ื
ผลุบๆ โผล่ๆ อยู่ในเร่อง มันคือหนังสือประเภทท่ไม่กล้ำอ่ำนเวลำอยู่คนเดียว โทโมฮำร ุ
ี
จึงเปดอ่ำนเฉพำะเวลำพักในที่ท�ำงำนเท่ำนั้น
ื
ื
ึ
ี
หลังเลิกงำนเขำแวะซ้อข้ำวเย็นท่ร้ำนสะดวกซ้อก่อนกลับ เม่อข้นไปถึงช้นสองก ็
ื
ั
25
