Page 23 - อ่านฟรี! เพื่อนบ้านแสนดีขอไออุ่นทีเถอะ (เล่มเดียวจบ)
P. 23
SACHI UMINO
ี
ี
มิคำเงะวิเครำะห์อย่ำงใจเย็น ดับบุหร่กับท่เข่ยแล้วท�ำท่ำจะลุกไปท่ไหนสักแห่ง
ี
ี
ี
โทโมฮำรุเลยรีบลุกตำมโดยท่ยังเกำะไม่ปล่อย แต่แทนท่จะร�ำคำญ มิคำเงะกลับลูบหัวเขำ
ี
ี
ั
ท่ก�ำลังตัวส่นเบำๆ เป็นเชิงปลอบ ประหน่งคุ้นเคยกับกำรรับมือผู้ท่ก�ำลังเสียขวัญเป็น
ึ
ี
อย่ำงดี
ื
ี
ี
ท่ำทำงห้องครัวของท่น่จะไม่ค่อยถูกใช้งำนเท่ำไร เพรำะไม่มีพวกเคร่องปรุงหรือ
อุปกรณ์เลย
แต่กลับมีถุงเกลือขนำดหน่งกิโลกรัมท่ขำยกันตำมซูเปอร์ฯ วำงอยู่แทน มิคำเงะ
ึ
ี
ึ
ั
ี
ึ
หยิบถุงเกลือท่แกะแล้วข้นมำก่อนเดินกลับไปท่เดิม จำกน้นเอำมือล้วงเกลือข้นมำหน่งก�ำ
ึ
ี
แล้วสำดไปที่ประตูกระจกโดยไม่รอช้ำ
กระจกถึงกับส่นกึกๆ ท่ำทำงจะสำดแรงน่ำด เศษเกลือร่วงกรำวลงพ้น รู้ตัวอีกท ี
ู
ื
ั
ด้ำนนอกก็เงียบไปแล้ว
ี
ี
ี
มิคำเงะปัดเศษเกลือท่ติดอยู่บนฝำมือลงท่เข่ยบุหร่ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ
ี
�
เรื่อย
“ถ้ำคิดจะอยู่ที่นี่ ก็ต้องเรียนรู้วิธีรับมือไว้หน่อยนะ”
โทโมฮำรุผู้ยังเกำะแขนหนึบมองถุงเกลือในมือมิคำเงะ สลับกับด้ำนนอกกระจก
ที่เงียบลงแล้ว “ไม่รุนแรงไปหน่อยเหรอครับ...” เขำท�ำได้เพียงกระซิบถำมเสียงอ่อย
ั
ั
ิ
ี
มิคำเงะพำโทโมฮำรุกลับไปน่งท่โตะอุ่นขำ ท้งให้เขำน่งใบ้กินอยู่ตรงน้น ขณะ
ั
ื
ี
จัดแจงใช้เคร่องดูดฝุนเก็บกวำดเศษเกลือท่กระจำยอยู่ตำมขอบประตูก่อนจะกลับมำน่ง ั
ที่เดิม ท�ำหน้ำเหมือนเพิ่งเคลียร์งำนเสร็จไปอย่ำงหนึ่ง
ี
“ไม่ต้องกลัวหรอก เจ้ำพวกน้จะคึกเป็นพิเศษเวลำมีคนย้ำยมำใหม่ ปล่อยไว้
ื
ี
ี
สักพักเด๋ยวก็สงบลงเอง อันท่จริงก็เงียบมำพักใหญ่จนกระท่งเม่อวำน อย่ำงรอยฝำมือ
ั
บนกระจก ฉันไม่ได้เห็นมำนำนแล้ว”
“อะพำร์ตเมนต์ท่อยู่ๆ ก็เฮ้ยนข้นมำเหมือนจัดปำร์ต้รับน้องแบบน ผมไม่เอำนะ...”
ี
ึ
ี
ี
้
ี
21
