Page 28 - อ่านฟรี! เพื่อนบ้านแสนดีขอไออุ่นทีเถอะ (เล่มเดียวจบ)
P. 28
่ ื ุ
เพอนบ้านแสนดีขอไออ่นทีเถอะ
เดินเลยห้องตัวเองไปกดกริ่งหน้ำห้องมิคำเงะแทน เพียงไม่นำนใบหน้ำง่วงงุนของอีกฝำย
ก็ชะโงกออกมำ โทโมฮำรุค้อมศีรษะให้ สวัสดีครับ
ื
ิ
มิคำเงะหำวหวอดพลำงถอยให้เขำเข้ำไป ท่ำทำงงัวเงียเหมือนคนเพ่งต่น แต่กลับ
ื
ี
ื
ไม่มีของจ�ำพวกเคร่องนอนให้เห็นเลย เป็นเร่องน่ำตกใจท่อีกฝำยไม่มีวัฒนธรรมกำรนอน
บนฟูก ดูเหมือนจะอำศัยนอนที่โตะอุ่นขำแทนเป็นประจ�ำ
เม่อเจ้ำของห้องเดินกลับมำหลังหลบไปเปล่ยนชุดในครัว โทโมฮำรุก็วำงแซนด์วิช
ี
ื
ลงตรงหน้ำอีกฝำย ขณะที่ของเขำเองเป็นข้ำวกล่อง
น่คือม้อเย็นส�ำหรับโทโมฮำรุ แต่เป็นม้อเช้ำส�ำหรับมิคำเงะ พวกเขำเร่มกินข้ำว
ิ
ื
ื
ี
ด้วยกันหลังโทโมฮำรุย้ำยมำได้ไม่เท่ำไร
ี
วันแรกๆ ท่มำอยู่ใหม่โทโมฮำรุขวัญหนีดีฝอกับปรำกฏกำรณ์เหนือธรรมชำต ิ
ี
ี
ั
ท้งหลำย จึงต้องล้ภัยไปท่ห้องมิคำเงะวันละหลำยคร้ง แต่อีกฝำยกลับยินดีต้อนรับ และ
ั
ไม่เคยแสดงสีหน้ำร�ำคำญใจเลย ซ้ำยังเสนอให้มำกินข้ำวท่ห้องด้วยกันอีก กำรแวะไปท ี ่
�
ี
ห้องของมิคำเงะหลังเลิกงำนจึงกลำยเป็นกิจวัตรของเขำไป โทโมฮำรุต้งใจซ้อของกินมำ
ั
ื
ี
ื
เผ่อมิคำเงะเพ่อตอบแทนท่ให้เขำมำรบกวนบ่อยๆ แต่มิคำเงะก็ยังยืนยันจะจ่ำยคืนทุกคร้ง ั
ื
ไม่เคยขำด
ึ
ื
ระหว่ำงท่กินข้ำวไปตำมปกติ เขำเห็นศีรษะมิคำเงะซ่งน่งกินแซนด์วิชอยู่เย้องๆ
ี
ั
เริ่มโงกสัปหงก ใต้ตำปรำกฏรอยคล�้ำเป็นหมีแพนด้ำ
“...ใกล้เดดไลน์แล้วเหรอครับ?”
ั
คร้นได้ยินเสียงร้องทัก มิคำเงะก็ปรือตำข้น ขยับตัวให้ตรงแล้วกัดแซนด์วิชเข้ำไป
ึ
อีกค�ำ ปำกของเขำก�ำลังเคี้ยวอยู่ แต่เปลือกตำท�ำท่ำจะปดอยู่รอมร่อ
ี
ี
โทโมฮำรุปดฝำกล่องข้ำวท่บัดน้ว่ำงเปล่ำพลำงกล่ำวเสริมว่ำ “ไปนอนต่ออีกหน่อย
ี
ดีไหมครับ?” มิคำเงะเค้ยวแซนด์วิชต่อเงียบๆ ก่อนกลืนลงคอ แล้วถอนหำยใจออกมำ
เฮือกใหญ่
26
