Page 18 - อ่านฟรี! เพื่อนบ้านแสนดีขอไออุ่นทีเถอะ (เล่มเดียวจบ)
P. 18
่ ื ุ
เพอนบ้านแสนดีขอไออ่นทีเถอะ
ดูเหมือนจะมีผู้อยู่อำศัยแค่สองคนอย่ำงที่มิคำเงะว่ำจริงๆ
ั
ึ
เขำแวะดูจดหมำยในกล่องไปรษณีย์ช้นล่ำงก่อนลำกขำหนักๆ เดินข้นไปตำม
ู
ึ
ุ
บันได จนมำหยุดอย่หน้ำประตูห้อง โทโมฮำรสูดหำยใจลึกเข้ำปอดหน่งทีแล้วไขกุญแจ
ี
ิ
ี
เข้ำไป เท่ำท่กวำดตำมองจำกทำงเข้ำ ในห้องไม่มีส่งใดเปล่ยนแปลงเป็นพิเศษ เขำกลืน
น�้ำลำยก้อนใหญ่ก่อนถอดรองเท้ำด้วยใจตุ้มๆ ต้อมๆ
ี
ภำยในห้องท่จัดเป็นระเบียบแล้วมีแค่เตียงนอน โตะเต้ยขนำดเล็ก และโทรทัศน์
ี
ื
บนช้นวำงของเท่ำน้น โทโมฮำรุรีบตรงไปเปดทีวีทันท รู้สึกใจช้นข้นเม่อมีท้งแสงและเสียง
ั
ี
ั
ึ
ื
ั
ที่คล้ำยกลิ่นอำยของมนุษย์ ช่วยขับไล่ควำมเงียบในห้องให้หมดไป
ี
เขำเปดฝำข้ำวกล่องท่อุ่นร้อนมำจำกร้ำนสะดวกซ้อแล้วลงมือกินเงียบๆ แต่ผ่ำน
ื
ไปได้ไม่กี่นำทีจอโทรทัศน์ก็ดับวูบพร้อมเสียงดัง พึ่บ ต�่ำๆ
บรรยำกำศในห้องกลับมำเงียบสงัดอีกคร้ง โทโมฮำรุรีบคว้ำรีโมตข้นมำกดเปด
ั
ึ
แต่ปรำกฏว่ำไม่ติด ขนำดลุกไปกดปุมที่จอก็ยังไม่เป็นผล ที่ผ่ำนมำไม่เคยมีอำกำรแบบนี้
แท้ๆ
(ดะ ดูคลิปในมือถือเอำก็ได้...)
เขำล้วงมือถือในกระเปำออกมำแล้วก้มมองหน้ำจอที่ดับอยู่
จังหวะนั้นเองอะไรบำงอย่ำงสะท้อนอยู่บนจอมืดๆ
“เหวอ”
ื
ิ
โทโมฮำรุโยนมือถือท้งอย่ำงไม่ต้องไม่คิด มันหล่นกระแทกพ้นเสียงดังจนเขำสะดุ้ง
ตัวเกร็งเพรำะเสียงนั้นอีกรอบ
บนหน้ำจอด�ำสนิทมีใบหน้ำสะท้อนอยู่ แต่ไม่ใช่ใบหน้ำของเขำ
ตำฝำดหรือเปล่ำนะ บำงทีเขำอำจจะเห็นใบหน้ำอิดโรยจำกกำรอดหลับอดนอน
ั
ิ
ื
ของตัวเองเป็นใบหน้ำคนอ่น ไม่ ไม่ใช่ หน้ำของเขำสะท้อนอยู่ท่มุมจอ แต่ส่งน้นปรำกฏ
ี
อยู่ที่ด้ำนหลังอีกที
16
