Page 21 - อ่านฟรี! เพื่อนบ้านแสนดีขอไออุ่นทีเถอะ (เล่มเดียวจบ)
P. 21
SACHI UMINO
“แปลว่ำเด๋ยวต้องออกไปข้ำงนอกใช่ไหมครับ ขอโทษนะครับท่มำรบกวนตอน
ี
ี
ยุ่งๆ”
โทโมฮำรุท�ำทำจะลุกขึ้น แตมิคำเงะยกมือหำมไวแลวบอกวำ “ฉันท�ำงำนที่บำน”
่
้
้
้
่
้
่
“พอดีเป็นนักเขียนน่ะ ส่วนใหญ่นอนตอนกลำงวัน แล้วเริ่มงำนหลังพระอำทิตย์
ตกดิน”
นักเขียนนิยำยเหรอครับ โทโมฮำรุท�ำตำโต ถำมนำมปำกกำด้วยควำมสนใจใคร่ร ู้
ก่อนจะได้รับค�ำตอบว่ำใช้ชื่อเดียวกับชื่อจริงคือ มิคำเงะ คุนิฮิโกะ
โทโมฮำรุไม่ใช่หนอนหนังสือ แต่ถ้ำมีคนใกล้ตัวเป็นนักเขียนย่อมรู้สึกสนใจ เขำ
ื
โน้มตัวไปข้ำงหน้ำเพ่อถำมต่อว่ำมีตัวอย่ำงงำนเขียนให้ดูไหม จังหวะน้นอยู่ๆ ก็มีเสียง
ั
กุกกักดังมำจำกด้ำนหลัง
ื
เม่อหันไปดูด้วยควำมตกใจก็เห็นประตูตู้เก็บของก�ำลังส่นกึกๆ โทโมฮำรุหันไป
ั
ั
ส่งสำยตำให้มิคำเงะเป็นเชิงถำม แต่เจ้ำตัวน่งจิบกำแฟหน้ำตำเฉย ระหว่ำงน้นตู้เก็บของ
ั
ยังคงส่งเสียงไม่หยุด โทโมฮำรุจึงเบนสำยตำกลับไปหำมันอย่ำงหวำดๆ
“...เอ่อ ท�ำไมหน้ำตู้เก็บของมีไม้ยันอยู่ด้วยล่ะครับ”
หน้ำตู้เก็บของเก่ำๆ ซึ่งเป็นแบบประตูเลื่อนมีไม้วำงพำดเฉียงๆ
“ก็ถ้ำมีอะไรออกมำ มันจะยุ่งเอำ”
“ขะ ข้ำงในมีอะไรอยู่ด้วยเหรอครับ?”
“แค่หนังสือกับเอกสำรน่ะ ไม่มีท่ให้คนเข้ำไปซ่อนหรอก แต่บำงทีก็ชอบมีเสียง
ี
ดังมำจำกข้ำงใน...”
“อย่ำพูดอะไรน่ำกลัวสิครับ!”
“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวมันก็เงียบ”
ี
มิคำเงะว่ำพลำงเอ้อมมือไปทำงโตะด้ำนหลัง ส่งท่เขำคว้ำมำคือกล่องบุหร่กับ
ื
ี
ิ
ไฟแช็ก และที่เขี่ยซึ่งมีเถ้ำค้ำงอยู่ข้ำงใน
19
