Page 17 - อ่านฟรี! เพื่อนบ้านแสนดีขอไออุ่นทีเถอะ (เล่มเดียวจบ)
P. 17
SACHI UMINO
มีแค่เธอกับฉันนะ นำนๆ ทีจะมีคนย้ำยมำอยู่ชั้นล่ำง แต่ก็อยู่ได้ไม่นำนหรอก”
“...หมำยควำมว่ำ?”
“ห้องอ่นก็น่ำจะมีเหมือนกัน เรียกว่ำท้งอะพำร์ตเมนต์เลยดีกว่ำ เธอเองก็รีบย้ำย
ั
ื
ออกไปเถอะ”
มิคำเงะแนะน�ำด้วยน�้ำเสียงสบำยๆ ท�ำเอำโทโมฮำรุแทบจะทรุดลงตรงนั้น รู้สึก
ุ
เสยใจอย่ำงสุดซ้งทไม่ยอมเค้นถำมเหตผลของสำมหม่นเยนกับบริษัทจัดหำต้งแต่แรก มำ
่
ี
ั
ื
ี
ึ
ถึงตอนนี้ก็สำยไปแล้ว
โทโมฮำรุยกมือข้ำงหนึ่งปดหน้ำ ลอบถอนหำยใจเล็กๆ
“ผมก็อยำกย้ำยออกครับ...แต่ไม่มีเงินแล้ว...”
ั
ขนำดตัวเองยังฟังออกว่ำเสียงส่น เขำไม่เหลือแรงจะรักษำภำพพจน์อีกต่อไปแล้ว
“งั้นเหรอ” มิคำเงะพึมพ�ำเสียงค่อยก่อนตบบ่ำโทโมฮำรุเบำๆ
ื
“ถ้ำกลัวมำกก็หนีมำท่ห้องฉันได้นะ ไหนๆ ก็เป็นเพ่อนบ้ำนกันแล้ว ผูกมิตรกัน
ี
ไว้ดีกว่ำ”
ึ
ตอนท่เงยหน้ำข้นมำอีกที ชำยข้ำงห้องก็เดินเลยเขำไปและก้ำวลงบันไดไปแล้ว
ี
โทโมฮำรุสำวเท้ำตำมชำยผู้ก�ำลังมุ่งหน้ำไปยังจุดท้งขยะ เอ่ยค�ำขอบคุณไล่หลังแล้วออก
ิ
จำกอะพำร์ตเมนต์ไป
งำนท่กรมสวัสดิภำพแรงงำนแนะน�ำมำไม่ใช่งำนอย่ำงท่เขำหวังเอำไว้ ไม่รู้ผิดท ่ ี
ี
ี
สีหน้ำอิดโรยแบบคนอดนอนมำท้งคืนหรือเปล่ำ หรือไม่ก็เป็นเพรำะรู้สึกห่อเห่ยวท่ต้อง
ี
ี
ั
กลับไปยังอะพำร์ตเมนต์ผีสิง จิตใจจึงไม่อยู่กับเนื้อกับตัวตลอดกำรแนะน�ำ
ี
ื
โทโมฮำรุกลับออกมำมือเปล่ำ ระหว่ำงทำงแวะซ้ออำหำรเย็นท่ร้ำนสะดวกซ้อ
ื
กว่ำจะกลับมำถึงอะพำร์ตเมนต์บริเวณรอบๆ ก็มืดสลัวแล้ว
ึ
ิ
มือข้ำงหน่งห้วถุงกับข้ำวไว้ ขณะเงยหน้ำเพ่งมองตัวอะพำร์ตเมนต์อันเงียบสงัด
15
