Page 22 - อ่านฟรี! เพื่อนบ้านแสนดีขอไออุ่นทีเถอะ (เล่มเดียวจบ)
P. 22
่ ื ุ
เพอนบ้านแสนดีขอไออ่นทีเถอะ
ั
ชำยหนุ่มคำบบุหร่ไว้ในปำก จุดไฟอย่ำงคล่องแคล่วแล้วอัดควันเข้ำปอด จำกน้น
ี
ดึงบุหรี่ออกแล้วอั้นลมหำยใจไว้ชั่วอึดใจก่อนพ่นควันสีขำวออกมำ
ั
สำยตำของโทโมฮำรุจับจ้องท่วงท่ำเหล่ำน้นอย่ำงเผลอไผล เพรำะพฤติกรรมของ
มิคำเงะละม้ำยคล้ำยคลึงกับพ่อของเขำ ภำพในอดีตอันแสนไกลของพ่อยำมสูบบุหรี่ย้อน
คืนมำอีกครั้ง
ั
เสียงในตู้เก็บของหยุดลงเม่อควันขำวเร่มลอยฟุงท่วห้อง รอจนผ่ำนไปสักพักก ็
ื
ิ
ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น
โทโมฮำรุท�ำหน้ำงุนงงท่ำมกลำงควำมเงียบสงัดภำยในห้อง
“มะ...เมื่อกี้คืออะไรเหรอครับ? ใช่หนูรึเปล่ำ...?”
“ถ้ำเป็นหนูคงไม่ดีแน่ มันสกปรก”
“ผมว่ำถ้ำไม่ใช่หนู มันจะยิ่งแย่กว่ำนะครับ!?”
“แต่พวกที่ไม่มีร่ำงกำยสร้ำงควำมเสียหำยน้อยกว่ำ ไม่กัดแทะหนังสือด้วย”
ี
มิคำเงะท�ำหน้ำขึงขัง ชำยคนน้ชินชำกับอะพำร์ตเมนต์ผีสิงขนำดไหนกัน ระหว่ำง
ี
ท่แอบอ้งอยู่ในใจ ครำวน้ประตูกระจกด้ำนหลังมิคำเงะกลับส่งเสียงดังสน่นรำวกับถูกคน
ั
ึ
ี
ทุบจำกด้ำนนอก โทโมฮำรุสะดุ้งตัวโยน มือเอื้อมไปหำมิคำเงะผู้นั่งอยู่เยื้องๆ
“นี่แหละครับ ที่ผมเจอในห้องเมื่อคืน! เดี๋ยวหลังจำกนี้บนกระจกจะมี...”
โทโมฮำรุผวำเกำะแขนมิคำเงะตำมสัญชำตญำณ เม่อเห็นรอยฝำมือปรำกฏข้น
ึ
ื
เต็มกระจกโดยไม่ทันตั้งตัวเขำร้องโวยวำยพลำงกอดแขนมิคำเงะแน่น
“นะ นะ นั่น! นั่นอะไรกันครับ รอยมือพวกนี้มำได้ยังไง!?”
“...เธอกลัวสิ่งนี้เหรอ”
“ก็นั่นมันมือคนนี่ครับ!”
“เข้ำใจแล้ว ถ้ำมำแค่เสียงยังพอทนได้ แต่ถ้ำมำให้เห็นเป็นรูปเป็นร่ำงจะไม่โอเค
สินะ”
20
