Page 40 - อ่านฟรี! เพื่อนบ้านแสนดีขอไออุ่นทีเถอะ (เล่มเดียวจบ)
P. 40
่ ื ุ
เพอนบ้านแสนดีขอไออ่นทีเถอะ
เลยสักนิด สีหน้ำของเขำไร้อำรมณ์รำวกับสวมหน้ำกำกจนโทโมฮำรุนึกว่ำละเมออยู่ ถ้ำ
ไม่เห็นว่ำใบหน้ำด้ำนข้ำงนั้นไม่มีเค้ำควำมง่วงงุนหลงเหลืออยู่แล้ว
นุมำบุจิยังโวยวำยไม่เลิก มิคำเงะจึงปรำมเสียงต�่ำ
“ตอนนี้ฉันก�ำลังปวดหัวเพรำะนอนไม่พอ อย่ำตะโกนโหวกเหวกได้ไหม”
“แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมำสั่ง!”
จังหวะนั้นจู่ๆ แตรรถก็แผดเสียงลั่น กลบเสียงตะคอกของนุมำบุจิจนหมด
อดีตเพ่อนร่วมงำนสะดุ้งโหยงเพรำะตกใจเสียงดัง โทโมฮำรุเองก็สอดส่ำยสำยตำ
ื
เพื่อหำต้นตอของเสียง และพบว่ำคือรถของนุมำบุจิที่จอดอยู่
ี
ี
พอรู้แหล่งท่มำของเสียงนุมำบุจิก็ถลำกลับไปท่รถแล้วกระชำกประตูออก ทุบ
พวงมำลัยซ�้ำๆ อยู่หลำยครั้ง แต่เสียงแตรกลับไม่ยอมหยุดลงเสียที
มิคำเงะปรำยตำมองชำยผู้ตื่นตระหนกเล็กน้อยก่อนหมุนตัวกลับโดยไม่พูดอะไร
โทโมฮำรุหันไปมองนุมำบุจิอีกครั้งแล้วเดินตำมมิคำเงะไปเงียบๆ
ระหว่ำงทำงกลับอะพำร์ตเมนต์เขำเลือกตำมอยู่ห่ำงๆ เพรำะไม่กล้ำขนไปตีคู่
้
ึ
ได้แต่เฝำมองแผ่นหลังของคนท่เดินน�ำอยู่ด้วยจิตใจห่อเห่ยว ไม่รู้ว่ำถูกรังเกียจเข้ำแล้ว
ี
ี
หรือเปล่ำ
ี
บนโลกน้มีคนจ�ำนวนไม่น้อยท่แสดงออกชัดเจนว่ำรังเกียจคนชอบเพศเดียวกัน
ี
ี
ั
ถ้ำมิคำเงะเป็นคนประเภทน้น จำกน้ไปคงไม่ยอมเปดประตูให้เข้ำไปในห้องง่ำยๆ อีกแล้ว
ี
ต่ำงฝำยต่ำงปดปำกเงียบจนมำถึงท่พัก มิคำเงะเดินผ่ำนหน้ำห้องโทโมฮำรุไป
โดยไม่พูดไม่จำ
ี
แม้แต่ค�ำกล่ำวลำก็ไม่มีง้นเหรอ ขณะท่ยืนคอตก อีกฝำยก็หันกลับมำ รอให้
ั
โทโมฮำรุเงยหน้ำแล้วกวักมือเรียกเบำๆ
“เข้ำไปดื่มกำแฟก่อนไหม ตอบแทนที่ไปซื้อของเป็นเพื่อนฉันไง”
เพรำะไม่คิดว่ำจะถูกชวนเข้ำห้อง โทโมฮำรุจึงเอำแต่ยืนท�ำตำปริบๆ
38
