Page 41 - อ่านฟรี! เพื่อนบ้านแสนดีขอไออุ่นทีเถอะ (เล่มเดียวจบ)
P. 41
SACHI UMINO
“เดี๋ยวคืนค่ำบุหรี่ให้ด้วย”
“แต่ว่ำ...”
“เถอะน่ำ”
สุดท้ำยก็ยอมจ�ำนนต่อเสียงที่เข้มกว่ำปกติ แล้วก้ำวเข้ำไปในห้องอย่ำงเกรงๆ
มิคำเงะจ่ำยค่ำบุหรี่ให้ก่อนเดินไปต้มน�้ำในครัว โทโมฮำรุไม่รู้ว่ำจะท�ำตัวอย่ำงไร
จึงลงไปน่งคุกเข่ำเรียบร้อยหน้ำโตะอุ่นขำ แต่แล้วกลับได้ยินเสียงแว่วมำจำกในครัวว่ำ
ั
“ขอโทษนะ”
“ฉันเผลอสำดเกลือใส่คนรู้จักของเธอไปซะแล้ว”
“ออ เรื่องนั้น...มะ ไม่ต้องคิดมำกหรอกครับ...”
�
ตรงกันข้ำม เขำรู้สึกปลอดโปร่งและสะใจด้วยซ้ำ โทโมฮำรุเกือบสำรภำพออกไป
ตำมตรงแล้ว ถ้ำไม่ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงทุ้มต�่ำจำกในครัวเสียก่อน
ี
ั
“ฉันเกลียดคนประเภทน้นน่ะ ไอ้พวกท่ชอบใช้ค�ำพูดสวยหรูเหมือนเป็นพ่อพระ
ั
ี
ควำมจริงแล้วก็แค่คนหลงตัวเองท่คิดว่ำตนใจกว้ำงเหมือนมหำสมุทรเท่ำน้น เห็นแล้ว
สะอิดสะเอียน”
มิคำเงะวิจำรณ์อย่ำงเผ็ดร้อน แต่แล้วกลับชะงักถอนหำยใจยำว
“ดันอำรมณ์ขึ้นจนไปกระตุ้นสัมภเวสีแถวนั้นซะได้”
“หรือว่ำที่อยู่ๆ แตรดังขึ้นมำ...”
“เพรำะฉันเองแหละ ขอโทษด้วยที่ท�ำให้เพื่อนของเธอเดือดร้อน”
“ช่ำงเถอะครับ ไม่ใช่เพื่อนหรอก”
ควำมในใจเล็ดลอดออกมำโดยไม่ทันตั้งตัว
มิคำเงะชะโงกหน้ำออกมำจำกครัว ทีแรกแอบกังวลว่ำอีกฝำยอำจจะไม่ยอมสบตำ
กับเขำอีกแล้ว แต่มิคำเงะกลับยิ้มให้เมื่อสำยตำของทั้งคู่ประสำนกัน “งั้นก็ค่อยยังชั่ว”
รอยย้มน้นไม่ใช่ของปรุงแต่ง โทโมฮำรุรู้สึกเหมือนยกภูเขำออกจำกอก อันท่จริง
ั
ิ
ี
39
