Page 44 - อ่านฟรี! เพื่อนบ้านแสนดีขอไออุ่นทีเถอะ (เล่มเดียวจบ)
P. 44
่ ื ุ
เพอนบ้านแสนดีขอไออ่นทีเถอะ
อำกำรแล้ว เหมือนจะไม่ได้พูดไปอย่ำงน้นเพ่อปลอบใจ แสดงว่ำในควำมคิดของมิคำเงะ
ั
ื
หำกคนที่ถูกตำต้องใจเป็นเพศเดียวกัน ก็อำจจะมีโอกำสตกหลุมรักเข้ำจริงๆ
“...คุณมิคำเงะเป็นคนแปลกดีนะครับ”
“เรื่องนั้นแล้วแต่เธอจะคิดเถอะ เพรำะฉันก็ไม่รู้ว่ำสิ่งที่เรียกว่ำปกติเป็นยังไง”
สงสัยจะแยกไม่ออกด้วยซ้ำว่ำอะไรแปลกหรือไม่แปลก คิดแล้วก็อดข�ำไม่ได้
�
ิ
�
ิ
ุ
ิ
มคำเงะทำหน้ำมุ่ยพลำงจบกำแฟ แต่คงไม่ได้อำรมณ์บูดเป็นจริงเป็นจัง สดท้ำยหำงค้ว
คู่นั้นก็ลู่ลงอย่ำงจนใจ ก่อนที่ชำยหนุ่มจะร่วมหัวเรำะไปกับเขำด้วย
“...ง่วงจังเลยแฮะ”
เสียงพึมพ�ำลอยมำในจังหวะที่กำแฟของโทโมฮำรุหมดถ้วยพอดี
มิคำเงะเท้ำแขนกับโตะ ใช้มือข้ำงหนึ่งยันศีรษะหนักๆ เอำไว้แล้วถอนหำยใจ
“จริงสิ เมื่อกี้คุณออกไปนั่งสัปหงกข้ำงนอกใช่ไหม? เดี๋ยวก็แข็งตำยหรอกครับ”
“อืม ฉันประมำทเอง...ก็คนมันง่วงนี่ ถ้ำล้มตัวนอนต้องตำยแน่...”
“งีบสักนิดเถอะครับ สิบนำทีก็ยังดี เดี๋ยวผมปลุกเอง”
ั
ี
“...ง้นดีเลย อีกสิบนำทีช่วยปลุกทีนะ ฉันมีลำงว่ำคืนน้จะไม่รอดของจริงถ้ำเผลอ
หลับนำน...”
ิ
มิคำเงะว่ำพลำงไถลตัวลงไปฟุบกับโตะ เพียงครู่เดียวก็เร่มหำยใจเป็นจังหวะ
สม�่ำเสมอ
ภำยในห้องเหลือแต่เสียงลมหำยใจแผ่วเบำ ด้วยควำมไม่รู้จะท�ำอะไรโทโมฮำร ุ
ึ
จึงล้วงมือถือในกระเปำข้นมำ และพบว่ำมีข้อควำมส่งมำจำกแม่ จนบัดน้แม่ของเขำก็ยัง
ี
ติดต่อผ่ำนเมลอยู่เนื่องจำกใช้แอปสนทนำไม่เป็น
ื
สงสัยเม่อครู่จะท�ำให้แม่เป็นห่วงเพรำะรีบตัดสำยกะทันหัน โทโมฮำรุเลยตอบ
กลับไปว่ำตนยังอยู่ดี สำยตำของเขำหยุดอยู่ที่ช่องระบุชื่อ
ื
นำมสกุลท่เขำบันทึกไว้ยังเป็นอำซำโนะอยู่ แม้ว่ำแม่จะเปล่ยนไปใช้นำมสกุลอ่น
ี
ี
42
