Page 23 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 2 (เล่มจบ)
P. 23

º�ำàพçÞÃักพันป‚ 2
           º �ำàพ çÞÃ ักพ ันป‚ 2




                               ้
                               ั
                                    �
                                    ้
               ่
             ื
                        ั
               ั
                                                                  ์
                                                          ้
                                                                   ั
                                                                   ้
                                          ิ
                                        ุ
                                                          �
                                              ้
           เน้อลนออกมาคร้งแล้วครงเล่า นาพิสทธ์เอ่อลนออกมาจากถาหฤหรรษนนไม ่
           ขาดสาย พันพัวกันแนบแน่นยากที่จะแยกจาก
                   ี
                                                         ี
                 เซ่ยสืออีโลมเลียแทะเล็มล�าคอเนียนนุ่มน้นพลางหร่ตาเอ่ยถาม “รู้หรือ
                                                 ั
           ไม่ว่าข้าคือใคร”
                             ่
                             ี
                        ึ
                                                                   ี
                                                                   ้
                 คาดไม่ถงว่าเซยสืออีจะยังดึงร้งสติสมปชัญญะออกมาได้ในยามน ใคร
                                             ั
                                        ั
                                               ี
                                                            ี
                                       ี
           ใช้ให้ร่างกายน้อ่อนไหวง่ายดายเช่นน้เล่า คนท่ทะนงตนอย่างเซ่ยสืออีไหนเลย
                      ี
                                 ี
           จะยอมทนให้เจ้างูลามกตัวน้ท�าให้เขาปลดปล่อยจนสบายเน้อตัวเช่นน้โดยไม่ร ู้
                                                                 ี
                                                         ื
                                           ี
                                                                  ี
           ว่าเขาเป็นใคร ว่ากันตามจริง เม่อก่อนน้งูเหลือมด�าก็เคยมีช่วงเวลาท่จ�าคน
                                     ื
                                             ่
                                                         ั
                                             ู
                                                              ั
                                                         ้
           ผดยามความคิดและจตใจสบสนหมกมนอยบนเตียงบ่อยครงเช่นกน หลังจาก
                                         ุ่
            ิ
                            ิ
                                ั
                                                  ้
                                                                ็
                                                  ั
                                                                  ็
           ถกคนงามสะบัดหน้าหนีตอนเรียกช่อผดหลายครงหลายครา เขากเจบปวด
                                          ิ
                                       ื
            ู
                           ั
                                                           ี
                  ิ
                                                                     ี
                                                   ู
           รวดร้าวย่งนัก จากน้นจึงยอมเป็นคนบ้อใบ้เวลาอย่บนเตียงดกว่าเปล่งเสยง
                                          ื
           ออกมาสุ่มสี่สุ่มห้า
                                                                 ้
                 งูเหลือมด�าหายใจหอบไม่คลาย เหนี่ยวรั้งไหลของเซี่ยสืออีไวกอนจะ
                                                                  ่
                                                     ่
                                              ั
           ประทับจุมพิตลงบนดวงตาหงส์เรียวยาวดวงน้นอย่างออดอ้อนเอาใจ แล้วเอ่ย
           ออกมาด้วยน�้าเสียงนุ่มนวล “เซี่ยหลาง...”
                 เซี่ยสืออีถูกปลุกเร้าจนหัวใจพลันสั่นสะท้าน แน่นอนว่ายิ่งต้องทุ่มเท
           แรงท�ากิจด้วยความขยันขันแข็ง งูเหลือมด�าสุขสมจนจิตใจปนป่วน ส่งเสียง
           ร้องเรียกไม่ขาดสาย “เซี่ยสืออี...เซี่ยหลาง...”
                 ครั้นแล้วก็เอ่ยต่อในใจด้วยน�้าเสียงแผ่วเบาว่า...
                 เจ้านกโง่...
           20
   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28