Page 21 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 2 (เล่มจบ)
P. 21

º�ำàพçÞÃักพันป‚ 2
           º �ำàพ çÞÃ ักพ ันป‚ 2




                                                                   ั
                                                ี
                       ี
           ในกามราคะผู้น้ไหนเลยจะทานทนได้ เพียงครู่เด๋ยวก็อ่อนปวกเปียก ขาท้งสอง
                                                             ั
                                                                     ื
                                �
           แหวกกว้างพลางเอ่ยด้วยน้าเสียงแหบแห้งออกมาว่า “ใช่ อย่างน้นแหละ...อ้ม
           เร็วหน่อย...อะ อื้อ...เจ้านี่ เจ้านี่ฉลาดเสียจริง อื้ม ดี อะ รู้สึกดีเหลือเกิน...”
                 เซยสออมองงเหลอมดาทดาดงสทะเลแหงความปรารถนา หวใจคน
                                   �
                                                  ่
                                      ่
                   ่
                      ื
                        ี
                   ี
                                                                 ั
                                ื
                            ู
                                         ่
                                         ิ
                                           ู
                                           ่
                                       �
                                      ี
                                                                     ั
           ยุบยิบเนิ่นนานแล้ว ช่วงล่างก็แข็งขืนสอดแหย่อยู่หว่างขาทั้งสองของงูเหลือม
           ด�า ขนาดของท้งสองน้นไม่นับว่าเล็ก ไม่อาจแยกแยะความเหนือกว่าด้อยกว่า
                            ั
                       ั
           ได้ในเวลาเพียงครู่ งูเหลือมด�าเห็นเขาท�าหน้าตากังวลอยู่ตลอดเวลาจึงลอบ
                         ั
           ตะลึงอยู่เงียบๆ คร้นแล้วก็ยกเอวบางข้นมาด้วยความรีบร้อน พลางหอบเรียก
                                         ึ
           เซี่ยสืออีให้โอบเขาขึ้นไป
                                ี
                                               ี
                 คราน้สลับสับเปล่ยนต�าแหน่งกัน เปล่ยนเป็นงูเหลือมด�าอยู่ด้านบน
                      ี
           เซี่ยสืออีอยู่ด้านล่าง
                       ั
                                                 ั
                             ี
                 ปีศาจช่วร้ายท่ร่างกายเปล่าเปลือยตนน้นเลียริมฝีปาก ในใจคิดว่า
           เจ้านกโง่ตัวน้ดูไปดูมาก็ช่างสวยงามน่ากินย่งนัก...มิน่าเล่าเหล่าภูตปีศาจถึงได้
                                            ิ
                     ี
                  ั
           ชอบไปย่วยวนพวกพระกับนักพรตกันนัก มองดูสายตาน้อยๆ ท่สับสนและ
                                                              ี
                                 ี
           ซ่อนเร้นความต้องการของเซ่ยสืออี งูเหลือมด�าไหนเลยจะอดกล้นไม่ละเลียด
                                                             ั
                                                                  ่
                                                                  ี
           ชมได้ลง ทว่าพอเขาลองคิดๆ ดแล้ว ถึงอย่างไรน่กเป็นครงแรกของเซยสออ  ี
                                                                    ื
            ิ
                                                  ี
                                                        ั
                                                   ็
                                                        ้
                                    ู
           เช่นนั้นก็ต้องให้เขา อึก...อึก สบายหน่อย...
                                                            ั
                                              ่
                                           ี
                                                            ่
                                                           ้
                                                  ั
                                                        ๋
                                                     ิ
                                                �
                                                                  ิ
                                                        ิ
                                 ี
                                       ี
                                       ่
                                     ู
                                     ่
                         ็
                     ิ
                 บนหนเยนเยยบทเสยวจเซยสออแหงสานกชงอวนใชนงสมาธตลอด
                                ่
                                ี
                                         ื
                            ี
            ั
            ้
                                                                 ั
                                                            ้
                                                           ็
                                                            ึ
           ทงปี เห็นเพียงชายหนุ่มอาภรณ์ดากระดกตวเพยงครงเดียวกขนไปน่งอย่บน
                                     �
                                             ั
                                                ี
                                                     ้
                                                     ั
                                                                    ู
                                          ี
                     ู
           สะโพกของผ้บ�าเพ็ญเพยรอาภรณ์ขาวเสยแล้ว แสงจนทร์ส่องลอดเข้ามาจาก
                             ี
                                                    ั
                                                                     ั
            ้
           ดานบนถา ควนขาวขมุกขมวลอยลองไปทวบรเวณ ในภาพทราวกับฝนราวกบ
                                                                
                                ั
                                           ั
                                      ่
                                           ่
                                              ิ
                  ้
                  �
                      ั
                                                         ี
                                                         ่
           18
   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26