Page 24 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 2 (เล่มจบ)
P. 24

WingYing
                                                               WingYing









                   งูเหลือมด�าสนใจเพียงการใช้ชีวิตตามอ�าเภอใจและความสุขของตน

            กลับมิรู้เลยว่าหลังบ้านนั้นลุกเป็นไฟไปแล้ว

                         ิ
                     ั
                   คร้นหล่วหนิงเฟยกลับมาแล้วไม่เจอเจ้างูด�าน้อย แค่คิดก็รู้ว่าเขาต้อง
                                                                       ั
                                                     ิ
            กราดเกร้ยวเป็นฟนเป็นไฟแน่ เขาเรียกสัตว์ภูตท่เพ่งปราบมาได้ใหม่พวกน้น
                                                   ี
                    ี
                    ั
            ออกมา ส่งพวกมันให้ออกไปตามหางูด�าน้อยตัวน้นกลับมาให้ได้ เห็นห้องอัน
                                                   ั
            เละเทะหลิ่วหนิงเฟยก็นั่งลงบนเก้าอี้มีพนักที่สภาพสมบูรณ์เพียงตัวเดียวด้วย
            สีหน้าโหดเหี้ยม
                                             ั
                                                         �
                                 ั
                   เขาก�าหมัดแน่นท้งสองข้าง กระท่งดวงตาสีแดงก่ายังแทบปกปดไว้ไม่
                                                ั
                                                        ่
                                                        ี
                                         ่
                                         ี
                                                                    �
            อย่ ภายในใจของเขาปรากฏสถานทต่างๆ นบไม่ถ้วนทเป็นไปได้ว่างูดาน้อย
               ู
            จะเข้าไปซ่อน ทั้งยังครุ่นคิดไปด้วยว่าครานี้จักลงโทษมันให้เต็มที่เช่นไรดี
                      ิ
                   หล่วหนิงเฟยไหนเลยจะรู้ว่านิสัยของตนเปล่ยนไปขนานใหญ่ ยามน ี ้
                                                      ี
            แม้แต่บรรดาศิษย์พ่ศิษย์น้องก็เร่มกร่งเกรงเขาบ้างแล้ว การบ�าเพ็ญวิชามาร
                                          ิ
                                      ิ
                            ี
                                                          ี
              ั
            น้นจ�าต้องอาศัยการปล่อยใจไปตามปรารถนา วันเวลาช่วงน้เขาค่อยๆ ชมชอบ
            ข้อดีของการบ�าเพ็ญวิชามารเข้าแล้ว จนถึงข้นว่าเสียใจอยู่บ้างท่ตนเองไม่มุ่งส ู่
                                               ั
                                                              ี
                                                     ี
                             ิ
                                   ิ
                        ั
            เส้นทางสายน้ต้งแต่เน่นๆ...ย่งไม่ต้องพูดถึงว่าเวลาน้เขาฝกบ�าเพ็ญได้ก้าวหน้า
                       ี
            รวดเร็วขนาดน้ การบ�าเพ็ญมารไม่เหมือนกับการบ�าเพ็ญเซียนท่ต้องอดทนอด
                        ี
                                                              ี
                         ื
               ั
            กล้นไปเสียทุกเร่อง แต่ปล่อยตัวปล่อยใจได้เต็มท่ย่งกว่า ตอนน้เขาไม่จ�าเป็น
                                                    ิ
                                                   ี
                                                              ี
            ต้องปนยิ้มเก็บง�าความรู้สึกไว้ในใจทุกเรื่องดังแต่ก่อนแล้ว...
                                                                       ั
                                        ิ
                                                                     ั
                                                               �
                                                                       ้
                                      ่
                           �
                                   ั
                                   ้
                    ี
                   มเพียงงูดาน้อยเท่านนทหล่วหนงเฟยไม่กล้าผลีผลาม งูดาน้อยตวนน
                                      ี
                                            ิ
                                                                      21
   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29