Page 27 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 2 (เล่มจบ)
P. 27

º�ำàพçÞÃักพันป‚ 2
           º �ำàพ çÞÃ ักพ ันป‚ 2




                 เขาเก็บกระบ่ชิงหมิงเข้าฝก น่งขัดสมาธิปรับลดลมปราณหน่งโคจร
                                                                  ึ
                            ี
                                         ั
                                                                   ั
                                                        ิ
                                                              ั
           มหาจักรวาล  แล้วก็พบว่าเส้นลมปราณปลอดโปร่งไร้ส่งขวางก้นไปท้งร่าง
                     3
                                                 ี
                ี
           ก่อนน้เขาเกือบถูกธาตุไฟเข้าแทรกไปแล้ว ยามน้แน่นอนว่าจักต้องปรับสภาพ
                                                         ื
                                                                  ี
           อยู่อีกมาก ปกติแล้วผู้บ�าเพ็ญเซียนต่างไม่มีผู้ใดค�านึงถึงเร่องเวลา เซ่ยสืออ ี
                    ั
           ก็เป็นเช่นน้น เขาคิดว่าวันหน้ายังมีเวลาอีกยาวไกล จึงไม่รีบร้อนตามไปจับ
           เจ้าคนที่กินเสร็จแล้วก็หนีไปผู้นั้นกลับมาด้วยตนเอง
                                      ั
                   ี
                         ั
                 เซ่ยสืออีน่งสมาธิด้วยจิตต้งม่น ท่ามกลางความไร้ขอบเขต มุมปาก
                                        ั
           ค่อยๆ ยกขึ้นโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว
                            ี
                 ท่แท้บนโลกน้ก็มีความรู้สึกเช่นน้อยู่จริงๆ ความรู้สึกท่ว่ายามเจ้าคะนึง
                                                           ี
                   ี
                                          ี
                                                                  ี
           ถึงใครสักคนแล้วในใจพลันเกิดความรู้สึกอมเปร้ยวอมหวานแบบน้น เซ่ยสืออ ี
                                                ี
                                                              ั
           ไม่เคยรู้สึกเช่นน้มาก่อน มันจึงมีค่ามากเป็นพิเศษ และมันก็มากพอจะท�าให้
                        ี
                                            ิ
                                 ี
           เขาครุ่นคิดถึงอย่างละเอียดถ่ถ้วน ค่อยๆ ล้มรสช่วงเวลาก่อนหน้าอย่างแช่มช้า
                                               ั
                 พอคิดได้ว่าภายภาคหน้าจะมีคนผู้น้นคอยอยู่ด้วยกันแล้ว ในท่สุด
                                                                    ี
           เซี่ยสืออีก็บังเกิดความคาดหวังต่อการมีชีวิตอยู่ของตนเองเสียที
                 แน่นอนว่าเซ่ยสืออีในยามน้ไม่มีทางท่จะคาดเดาได้อยู่แล้วว่าจุดจบ
                                                ี
                                        ี
                            ี
                                     ี
                              ั
           หลังจากน้จะไม่เป็นเช่นน้น...อันท่จริงไม่ว่าใครก็ไม่มีทางคาดเดาได้ และหน่ง
                                                                      ึ
                   ี
           ในนั้นรวมถึงงูเหลือมด�าที่เชื่อมั่นว่าแผนการที่วางไว้ไม่มีทางผิดพลาดแน่
                 เซี่ยสืออีเดิมนั้นเป็นเด็กก�าพร้า
           3  โคจรมหาจักรวาล เป็นการโคจรก�าลังภายในเปดเส้นลมปราณพิเศษท้ง 8 ซ่งไม่ติดต่อกับอวัยวะภายใน
                                                    ั
                                                       ึ
           ได้แก่ เส้นกลางตัวด้านหลัง เส้นกลางตัวด้านหน้า เส้นชีวิต เส้นเข็มขัด เส้นเคล่อนไหวของหยาง เส้น
                                                          ื
           เคลื่อนไหวของหยิน เส้นควบคุมหยาง และเส้นควบคุมหยิน
           24
   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32