Page 31 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 2 (เล่มจบ)
P. 31
º�ำàพçÞÃักพันป‚ 2
º �ำàพ çÞÃ ักพ ันป‚ 2
ี
ี
ื
ื
คาดไม่ถึงว่าเซ่ยสืออีจักมีช่วงเวลาท่วางมาดลงเพ่อเอาอกเอาใจผู้อ่น
ั
ั
�
ั
ื
เช่นกัน...เจ้าชอบด่มนัก เช่นน้นข้าจักไปร่าเรียน รอกระท่งหมักเหล้าช้นดีออก
มาได้ก็เอามาหย่อนเบ็ดล่อลวงงูด�าน้อยตะกละเหล้าตัวนั้น
วันหนึ่งหลิ่วหนิงเฟยมีธุระจึงต้องจากไปก่อน เซี่ยสืออีก็ใช้เหล้าชั้นดี
้
้
้
้
้
่
สองไหหลอกรั้งใหเจางูด�าอยูตอ มองงูนอยนั่นที่หัวแทบมุดลงไปในถวยเหลา
่
อยู่รอมร่อ ดื่มเสียจนเมามาย
ี
ึ
เซ่ยสืออีเปล่งเสียงเอ่ยถามข้นในทันใด “หากเจ้าติดตามข้า ไม่เพียง
มีเหล้าด่มทุกวัน กระท่งเร่องบ�าเพ็ญตบะก็ไม่ต้องท�า ท่ต้องท�ามีแค่ท�าสัญญา
ื
ั
ื
ี
เลือดกับข้า แล้ววันหน้าจักลอยสู่สวรรค์ไปพร้อมกับข้า”
งูด�าน้อยเมามายไม่ได้สติจนคอพบคออ่อน มันได้ยินค�าพูดของเซยสืออ ี
ี
ั
่
ก็แย้มยิ้ม ในดวงตางูสีทองคู่นั้นดูเหมือนแฝงความจองหองไว้
เซี่ยสืออีเดือดดาลยิ่งนัก เรื่องแบบนี้มีสัตว์ภูตมากมายเข้ามาร้องหา
แต่มิสมปรารถนา ทว่าเจ้างูด�าน้อยนี่กลับดูถูกดูแคลน
ั
ื
ฉะน้นเซ่ยสืออีจึงทุบฉินจนเสียงดัง ‘ปง’ ก่อนจะสะบัดแขนเส้อจากไป
ี
พร้อมกับสีหน้าขาวซีด
ิ
ุ
ึ
ั
้
ี
่
หลงจากนนเซยสออคร่นคดอย่างหนกแล้วจงค่อยๆ เข้าใจสาเหตท ี ่
ั
ั
ี
ุ
ื
แท้จริง...งูด�าตัวนั้นจะต้องไม่อยากไปจากเจ้าของเดิมเป็นแน่ ถึงได้ปฏิเสธเขา
ครั้งแล้วครั้งเล่า
ี
ี
เป็นเช่นน้อยู่เน่นนาน ในท่สุดเซ่ยสืออีก็รู้ท่มาท่ไปของความเดือดดาล
ี
ี
ิ
ี
ของเขาเสียที...ที่แท้นี่ก็คือความริษยา
ี
แต่ไม่รู้เลยว่าหากหล่วหนิงเฟยล่วงรู้เข้าว่าผู้ท่ถูกอัจฉริยบุคคลท่แทบ
ิ
ี
28
