Page 32 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 2 (เล่มจบ)
P. 32
WingYing
WingYing
ี
จะมีพร้อมทุกอย่างเช่นเซ่ยสืออีอิจฉาริษยาท่สุดก็คือตนเองจะมีความรู้สึก
ี
ุ
ี
่
ิ
ื
่
ี
ี
เช่นไร ท่จรงเมอมองจากทกๆ ด้านแล้ว ด้วยความชอบของเซยสืออ ความ
ิ
ชมชอบท้งมวลน่าจะไปอยู่ท่สุภาพบุรุษสง่างามด่งต้นสนอย่างหล่วหนิงเฟย
ั
ั
ี
เสียมากกว่า ทว่าจะท�าอย่างไรได้ในเม่อโชคชะตาไม่อาจเอาชนะเหตุไม่คาดฝน
ื
เล็กน้อยอย่างหนึ่ง
ี
ี
เคราะห์ดีท่งูเหลือมด�าเคยต้องประสบเภทภัยเช่นน้มาก่อนถึงได้เข้าใจ
ว่าสิ่งที่มิอาจคาดเดาได้มากที่สุดในโลกนี้ก็คือใจคน
งเหลอมด�าใช้ชวิตมาห้าพันปี พูดได้ว่าผ่านมวลผกามาแล้วนับหม่น
ื
ี
ื
ู
ั
ี
แน่นอนว่าในน้นมีผู้ท่รักเขาจริง ทว่าทุกคร้งท่เขารู้ว่าเร่องราวมันไปผิดทิศ
ั
ื
ี
ผิดทางก็เร่มหลบหนี ปลีกตัวจากไปอย่างว่องไว และมักท�าให้คนผู้น้นไม่อาจ
ั
ิ
ปกใจรักต่อไปได้
แท้จริงแล้วเป็นเพราะงูเหลือมด�าไม่รู้จักความรัก หรือเป็นเพราะเขา
ั
ี
ิ
ี
ื
ไม่เช่อว่าในโลกใบน้ยังมีส่งท่เรียกว่าความรักสลักลึกไม่อาจลืมเลือนกนแน่
ค�าตอบของเร่องน้กระท่งตัวเขาเองก็ไม่อาจตอบได้อย่างชัดเจน สรุปว่าเร่องท ่ ี
ื
ื
ั
ี
ถูกตองเพียงอยางเดียวในยามนี้คือ งูเหลือมด�าในชาตินี้ประเมินความหัวแข็ง
้
่
ของเซี่ยสืออีผิดถนัดอีกครา
ไม่ขอพูดมากแล้วกัน มาสานต่อจากที่เริ่มไว้ดีกว่า ก่อนหน้านี้พูดถึง
เร่องท่งูเหลือมด�ากลับไปหาหล่วหนิงเฟย ไหนเลยจะคาดคิดว่าในคราน้เขา
ี
ิ
ื
ี
ทุ่มเทวางแผนจนหมดหนาตักทุกอย่าง หมายมั่นปนมือวาชาตินี้จักต้องได้รับ
้
่
ชัยชนะกันทั้งสองฝ่าย
“เจ้าบอกว่า...ช่วยข้าได้?” ค�าพูดของหลวหนงเฟยไม่มความเช่อถือ
ื
ิ
ี
ิ
่
29
