Page 30 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 2 (เล่มจบ)
P. 30
WingYing
WingYing
ท่อยู่โดดเด่ยวตลอดมาบังเกิดความสับสน บังเกดความอิจฉาและความโหยหา
ิ
ี
ี
นับแต่น้นในสายตาของเซ่ยสืออีจึงมีงูด�าหัวด้อตัวน้เพ่มเข้ามา นึกถึง
ี
ี
ื
ิ
ั
ี
ั
ว่าแต่ไหนแต่ไรเซ่ยสืออีก็มีผู้คนประจบสอพลออยู่ตลอด ทว่างูด�าน้อยน่นกลับ
ิ
วางมาดใหญ่โตย่งกว่าเขาเสียอีก ส่งคนไปเรียกถึงกับกล้าไม่มา ท�าให้เซ่ยสืออ ี
ี
ั
โมโหอยู่พักใหญ่ เขาพบว่ามีแค่เชิญหล่วหนิงเฟยมาเท่าน้นเขาถึงจะมีโอกาส
ิ
เห็นเงาของเจ้างูด�าน้อยนั่นได้
ยังจ�าไม่กี่ครั้งนั้นที่งูด�าน้อยขดพันรอบข้อมือของหลิ่วหนิงเฟยไว้ พอ
หล่วหนิงเฟยโยนเหอเถา ออกไป เพียงอ้าปากเจ้างูด�าก็รับมันได้ วนเวียนไป
ิ
4
ั
คร้งแล้วคร้งเล่า เล่นกันสนุกสนานย่ง เซ่ยสืออีน่งบรรเลงฉินอยู่ด้านหน้า ทว่า
ิ
ั
ี
ั
ดวงตากลับจับจ้องอยู่ท่หน่งคนหน่งงูคู่น้น อดขุ่นข้องหมองใจไม่ได้ว่างูด�าน้อย
ึ
ั
ี
ึ
ั
น่นช่างตาไม่มแววเสียจริง หากมนมาอยู่กบเขา แน่นอนว่ายงมของท่อร่อย
ั
ี
ี
ั
ั
ี
ื
ั
กว่าเหอเถารอมันอยู่ เอาเป็นว่าหลายๆ คร้งจากน้นบนโตะเบ้องหน้าเซ่ยสืออ ี
ี
ั
จะต้องมีอาหารว่างต่างๆ เตรียมไว้พร้อมสรรพมากมาย แต่ก็ไม่เห็นเจ้างูดื้อ
ตัวนั้นจะมาพันรอบมือหรือคลอเคลียเขาบ้างเลย...
มีแค่เพียงกระเรียนขาวที่รู้ว่าเซี่ยสืออีในวัยเยาว์เป็นต้องขุ่นเคืองเสีย
ี
ี
ั
ี
ี
ั
ทุกคร้งท่เห็นเจ้านายกับบริวารคู่น้น เป็นเช่นน้อยู่นานจนในท่สุดเซ่ยสืออีก็จับ
จุดอ่อนของงูด�าน้อยได้...คิดไม่ถึงวาเจ้าเดรัจฉานรายนีจักหลงใหลสุราขนาดนี ้
่
่
้
ขอเพียงมีเหล้าหอมหวานรสเลิศก็จะเห็นมันส่งตัวเองมาถึงหน้าประตู
เพียงแต่เจ้างูด�าช่างเลือกนัก เหล้าก็ต้องเป็นเหล้าที่ดีที่สุด
4 เหอเถา คือ ลูกวอลนัต
27
