Page 22 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 2 (เล่มจบ)
P. 22

WingYing
                                                               WingYing




                                             ี
            จินตนาการเช่นน้จะมีใครล่วงรู้ว่าท่แห่งน้มีคนบรรเลงฉากกามตัณหาพันพัว
                          ี
                                        ี
            และหลอมละลายไปด้วยห้วงอารมณ์ปรารถนาแห่งรักอยู่กัน
                                                       ิ
                     ี
                   เซ่ยสืออีมองร่างกายบางส่วนของตนถูกกลืนกนเข้าสู่กายเปลือยเปล่า
                                                          ี
            ของอีกคนอย่างเช่องช้าและน่าอัศจรรย์ ราวกับสอดกระบ่หยกกลับเข้าในฝก
                           ื
                                          ึ
            อย่างไรอย่างน้น มันเข้ากันได้โดยไร้ซ่งส่งกีดขวางใดๆ ตอนท่สอดลึกเข้าไป
                        ั
                                            ิ
                                                             ี
                                                               ี
            สุดทางพวกเขาเปล่งเสียงหายใจหอบออกมาด้วยความสุขสม เซ่ยสืออีไม่เคย
                                                                       ิ
                            ี
            มีประสบการณ์เช่นน้มาก่อน มันเหมือนกับว่าเขาถูกวางอยู่ในอ้อมกอดนุ่มน่ม
            และอบอุ่น ช่องทางลึกลับนั่นก�าลังดูดกลืนกระบี่หยกของตนอยู่ ส่วนคนที่นั่ง
                                                              ั
                                       ั
                                                   ึ
                         ั
            อยู่บนกายเขาก็ส่นไหวเล็กน้อยไปท้งกาย ยกเอวข้นน้อยๆ แล้วน่งลงมาอีกครา
            เสียงเล็ดลอดออกมาจากปากที่เผยอออกและส่งเสียงครวญครางแห่งรักตาม
                                        ี
                                 ั
            ออกมา ท่าทางเย้ายวนน้นท�าให้เซ่ยสืออีแทบอยากจะฉีกเขาออกเป็นช้นๆ
                                                                      ิ
            อย่างโหดเหี้ยม...
                                                                 ั
                   งูเหลือมด�าไหนเลยจะยังครองสติสัมปชัญญะเอาไว้ได้ งูน้นมักมาก
                                                  ั
            โดยธรรมชาติ ถึงเขาอยากจะอดกล้น แต่จะอดกล้นได้อย่างไร เขายกเอวตนเอง
                                       ั
            อย่สิบกว่ารอบกว่าเซ่ยสออีจะคิดได้ กอบกุมเอวบางของเขาไว้แล้วกระท�าการ
                             ี
                               ื
               ู
            อย่างดุดันด้วยไม่รู้จักหนักเบา
                        ื
                   “อะ อ้อ ละ ลึกเหลือเกิน อ้ม...” ถ้อยค�าระเริงพุ่งเข้าใส่เซ่ยสืออีไม่
                                                                 ี
                                         ื
                          ิ
            หยุดหย่อน เขาท่มแทงไปตามสัญชาตญาณอยู่หลายสิบครา ทว่าเหมือนจะ
                            ี
            สัมผัสได้ว่าท่วงท่าน้ไม่สะดวกเท่าใดนัก จึงหยัดกายข้นแล้วผลักงูเหลือมด�า
                                                       ึ
            ลง กดทับแผ่นอกเขาไว้แล้วจุมพิตริมฝีปากน้นด้วยความหลงใหล ช่วงล่างก ็
                                                ั
                                                                  ื
            พยายามกระแทกกระท้นอย่างดุดันน่าเกรงขามพงตรงสฝงฝน เสียงเน้อกระทบ
                                                  ุ่
                              ั
                                                       ู่
                                                                      19
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27