Page 18 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 2 (เล่มจบ)
P. 18
WingYing
WingYing
ั
ุ
ื
ู
ั
ตกอย่ในภวังค์พลนรู้สึกว่าตนเองเหมอนเป็นส้มโออย่างไรอย่างน้น ถูกบรุษ
ปาเถอนปอกเปลอกอยางหยาบคาย จากนนเชยชมเขาทเปลาเปลอยไปทงตว
่
่
่
ื
่
ื
้
่
ั
ี
้
ื
ั
ั
อย่างพออกพอใจ
ี
เห็นได้ชัดว่านอกจากตนเองแล้วเซ่ยสืออีไม่เคยเห็นร่างกายผู้ใดอีก
ั
ี
ี
่
เป็นคนทสอง เขาเพ่งมองร่างกายได้ส่วนสดน้ด้วยใบหน้าเคร่งขรึมเอาจริงเอาจัง
...ร่างกายน้กล่าวได้ว่าค่อนข้างก�าย�า ทว่าแฝงไปด้วยความนุ่มนวลบางอย่าง
ี
ั
ท่บอกไม่ถูก สายตามองไล่ต้งแต่สะดือเร่อยลงไปก็เป็นบริเวณด�ามืดอันลึกลับ
ื
ี
ี
ั
ึ
บริเวณน้นมีบางอย่างก�าลังผงกข้นมาเล็กน้อย เซ่ยสืออีจ้องมองมันด้วยสีหน้า
ค้นหา เมื่อกอบกุมสิ่งนั้นไว้ในมือก็สัมผัสได้ถึงความหนักหน่วง ครั้นลองแตะ
ดูมันก็สั่นไหวเบาๆ
�
ู
ี
ื
ท่าทางใสซ่อของเซ่ยสืออีทาเอางเหลือมด�าบังเกิดความเข้าใจผิดว่า
ั
ี
ท่จริงแล้วตนเองน่นแหละท่เป็นเดรัจฉาน เขาบังเอิญมองไปท่หว่างขาของ
ี
ี
เซี่ยสืออี แล้วก็พบว่าบริเวณนั้นราบเรียบผิดปกติ จึงอดนิ่งงันไม่ได้
ี
...ไม่ถูกส เขาต่นตัวจนกลายเป็นแบบน้ไปแล้ว ท�าไมเซ่ยสืออีถึงยัง
ี
ื
ิ
สงบนิ่งอยู่แบบนี้เล่า?
ึ
งูเหลือมด�ายกโคนขาขาวๆ ข้น ย่นน้วเท้าเข้าไปสัมผัสโคนขาของ
ื
ิ
เซ่ยสืออีอย่างไม่หนักไม่เบา เซ่ยสืออีส่งเสียงครางต่าๆ ออกมาในทันใด
�
ี
ี
หัวคิ้วที่ขมวดเป็นปมแน่นค่อยๆ คลายออก
งูเหลือมด�ากะพริบตาเล็กน้อย ครั้นเห็นว่าเซี่ยสืออีไม่เปล่งเสียงใดๆ
ั
ึ
เหมือนพยายามกล้นเสียงอยู่ เขาก็นึกบางอย่างข้นได้ จึงรีบเบิกตากว้างพลาง
เอ่ยถาม “เจ้ากลั้นเอาไว้เช่นนี้ ไม่กลัวจะป่วยเอาหรือ?”
15
