Page 26 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 26

¨ÇÕèÃÑèÇ


                   เปียนซวี่มองเขาด้วยนัยน์ตาเย็นเยียบ “เจ้าเป็นใครกันแน่”

                   คนผู้นั้นแค่นหัวเราะเบาๆ “หากข้ามิใคร่บอกเล่า?”
                                                              ิ
                     ่
                                 ็
                   เมอเขากล่าวจบกสาวเท้าเดินออกมาช้าๆ ก่อนจะกระซบเบาๆ ข้างห ู
                     ื
                                                   ี
            เซียวซู่หาน “ประมุขน้อยเซียว รอให้ข้าจัดการคนผู้น้เสร็จเสียก่อน แล้วข้าจะชดใช้
            ความผิดให้ท่าน”
                                               ี
                   เซียวซู่หานมองเขาอย่างตะลึงงัน คนผู้น้สวมอาภรณ์ด�าสนิทท้งกาย ใบหน้า
                                                               ั
            ถูกผ้าสีด�าคลุมไว้เช่นกัน มีเพียงนัยน์ตาสองข้างเท่าน้นท่โผล่ออกมาให้เห็น ช่วงเอว
                                                   ั
                                                     ี
                         ึ
            มีดาบยาวเล่มหน่ง ฝักดาบมีลวดลายสลับซับซ้อน ด้ามดาบฝังมรกตล้าค่าเอาไว้
                                                                 �
                                                           ี
                               ั
            หลายเม็ด มือของคนผู้น้นขยับไหวชักดาบออกมา ไอดาบเล่มน้เย็นเยือกถึงขีดสุด
                                                                   ี
                                                         ั
            เซียวซู่หานยังไม่ทันได้ขบคิดถึงความเป็นมาของมัน คนผู้น้นกับเปียนซว่ก็ปะทะ
            คมดาบและกระบี่กันแล้ว
                                                      ั
                   ภายในกระท่อมยามอาทิตย์ลับขอบฟา ภายในช่วพริบตาคนท้งสองประมือ
                                                               ั
            กันไปแล้วกว่าสิบกระบวนท่า เดิมวิชากระบ่น้นปราดเปรียว วิชาดาบหนักแน่น ทว่า
                                             ั
                                            ี
            ดาบในมือคนชุดด�าผู้นี้กลับว่องไวเสียยิ่งกว่ากระบี่ในมือเปียนซวี่ จุดที่ประกายแสง
            ของดาบและเงาของกระบ่เช่อมร้อยเข้าหากันเจิดจ้าจนแทบท�าให้คนมองตาพร่า แยก
                                ื
                              ี
            ไม่ได้ว่าไหนเป็นดาบ ไหนเป็นเงา
                   วรยุทธ์ขั้นสูงของคนผู้นี้หาได้ยากยิ่งในโลก เซียวซู่หานมองออกว่าพลังใน
                                                                ี
                                                                ่
                                                            ั
                                                ี
                                                       ั
                              �
                             ี
                ั
                                ั
            การรบมือของเปียนซว่กาลงถดถอย และเป็นดังท่คาดไว้ หลงจากน้นไม่กกระบวนท่า
            คมดาบในมือชายชุดด�าก็แทงทะลุไหล่ซ้ายของเปียนซวี่
                   “เหรียญเงินอยู่ที่ใด” เขาเอ่ยถามเสียงทุ้มต�่า
                   แม้เปียนซว่จะพ่ายแพ้แต่ไม่ได้มีความต่นตระหนก แค่นย้มแล้วเอ่ย “หาก
                                                             ิ
                            ี
                                                ื
            ข้ามิใคร่บอกเล่า”
                                                                     ิ
                                                                 ี
                   คนชุดด�าผู้น้นหัวเราะเสียงเย็น “เหตุใดเจ้าจึงมิรู้เวล่าเวลาเช่นน้” เขาจ้มไป
                                                        �
                            ั
                               ี
              ี
            ท่แผลบนไหล่ของเปียนซว่ “บนดาบข้าอาบพิษร้ายแรงไว้ มิสู้เจ้าส่งเหรียญเงินมาแต่
            โดยดี แลกเอายาถอนพิษไปจะได้มิยุ่งยาก?”
            4  วางแหฟาตาข่ายดิน หมายถึง วางกับดักหรือล้อมจับศัตรูอย่างแน่นหนา
                                                                      23
   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31