Page 28 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 28
“ซู่หาน”
ทันทีที่ได้ยินสองค�านี้ ในความคุ้นเคยกลับมีความไม่คุ้นเคยอยู่หลายส่วน
ตั้งแต่จ�าความได้ นอกจากบิดาแล้วน้อยคนนักที่จะเรียกชื่อเขาตรงๆ ทั้งหลายปีมา
ิ
ี
ื
ึ
น้ท่านพ่อมักจะเก็บตัวจึงย่งไม่มีผู้ใดเรียกขาน เซียวซู่หานต่นข้นด้วยเสียงเรียกเบาๆ
นี้ มองไปยังความมืดมิดรอบด้านเห็นเพียงคบไฟหนึ่งที่ให้แสงสว่างเล็กน้อย
ี
ื
ี
ี
ื
ผู้ท่เรียกช่อเขาเม่อครู่เว้นแต่เปียนซว่ท่อยู่ข้างกายก็ไม่อาจเป็นผู้ใดได้อีก
ี
ี
แล้ว ทว่าเปียนซว่มิได้ก�าลังเรียกเขา เพียงอ่านอักษรท่สลักอยู่บนหยกพกในมือ
ั
เท่าน้น เม่อเห็นว่าเซียวซู่หานลืมตาแล้ว เขาไม่ได้เผยสีหน้ายินดียินร้าย เพียงแกว่ง
ื
หยกพกในมือแล้วเอ่ย “ด้านบนนี้คือนามของประมุขน้อยหรือ”
ิ
ั
ึ
เซียวซู่หานขมวดค้วมุ่น ยันกายข้นน่งอย่างยากล�าบากก่อนจะเอ่ยถามเสียง
ไม่เป็นมิตร “เจ้าเอาหยกพกของข้าไปท�าอะไร”
“มันร่วงลงมาจากตัวท่านตอนตกลงมาเม่อครู่” เปียนซว่อธิบายเบาๆ แล้ว
ี
ื
ส่งหยกพกคืนให้เขา
เซียวซู่หานก็รู้สึกว่าตนเองดูจะใจแคบเกินไปหน่อย จึงกระแอมไอเบาๆ
่
ี
่
ั
่
ื
ิ
ู
ี
ี
่
ื
กลบเกลอน แล้วสารวจบรเวณโดยรอบอกครง “ทนคอทใดกน เมอคร่มใช่ว่าพวก
�
่
ื
ิ
ี
ั
้
เราถูกล้อมไว้ในกระท่อมหรอกหรือ เหตุใดจู่ๆ พื้นกระดานถึงแยกออกได้...”
“เป็นข้าท่เปิดกลไก” เปียนซว่ย่อมเดาได้ว่าเขาต้องการถามอะไร “กระท่อม
ี
ี
ของอาจารย์มีทางลับอยู่ ตอนนี้พวกเราอยู่ในทางลับที่ว่าแล้ว”
ี
ื
ี
“ท่แท้เม่อครู่ท่เจ้าส่งสายตาให้ข้าก็เพราะเตรียมจะเปิดกลไก?” ในท่สุดเซียว
ี
25
