Page 27 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 27
¹ÀҨѹ·Ã¡ÃШ‹Ò§
ทว่าเปียนซวี่ไม่แม้แต่จะเหลือบตาขึ้นมองเขา เพียงนิ่งเงียบ
ั
“ดี” คนชุดด�าพยักหน้า เช่นน้นข้าจะพนันกับตนเองดูสักตา ข้าขอพนันว่า
เหรียญเงินนั้นอยู่ที่เจ้า เมื่อข้าสังหารเจ้า ค้นดูสักหน่อยก็รู้แล้ว”
เขายังไม่ทันเอ่ยจบก็หมายจะลงมือแล้ว ใครเล่าจะรู้ว่าด้านหลังพลันมีเสียง
ึ
ิ
ึ
‘ช้ง’ ดังข้นเบาๆ กลับกลายเป็นว่ากระบ่ยาวเล่มหน่งจ้วงแทงมาจากทางด้านหลัง
ี
ี
ของเขา เขาประหลาดใจเล็กน้อย จากน้นก็เห็นเซียวซู่หานถือกระบ่อยู่ “ประมุขน้อย
ั
เซียว...”
ึ
ี
ิ
ในช่วงหน้าส่วหน้าขวานเปียนซว่เด้งตัวข้น จ่อกระบ่ยาวไปท่หน้าอกของ
ี
ี
ึ
คนชุดด�าหมายสังหาร ทว่าอีกฝายกลับร่นถอยหลังไปสองก้าวก่อนเปาปากคร้งหน่ง
ั
ั
กลุ่มคนพลันพุ่งเข้ามาในกระท่อมอีกคร้ง ในมือถือง่ามเหล็กยาวโอบล้อมพวกเขาไว้
ตรงกลางจากทุกทิศทาง
คนชุดด�าหัวเราะเย้ยหยันเบาๆ เอ่ยว่า “ประมุขเซียวไม่รู้กาลเทศะเช่นน ้ ี
อย่าโทษข้าที่มิเกรงใจแล้วกัน”
ื
เม่อครู่เซียวซู่หานฝนทะลวงจุดลมปราณจนบาดเจ็บไปถึงปราณแท้ ยามน ี ้
ี
ิ
ได้ยินเช่นน้ก็รู้ว่าคนผู้น้มีความคิดจะปิดปากแล้วจึงย่งส้นหวังอับจน คิดในใจว่าประมุข
ี
ิ
น้อยแห่งเคหาล่วเหมยผู้สง่างามเช่นข้า กลับต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์น้เพราะคน
ั
ี
ที่ไม่ได้รู้จักมักคุ้นกันแม้แต่นิดเดียว
ี
ื
เม่อคิดเช่นน้นก็อดไม่ได้ท่จะเงยหน้ามองไปทางเปียนซว่ ทว่ากลับเห็นว่า
ั
ี
เปียนซวี่ก�าลังมองเขาอยู่เช่นกัน นัยน์ตากระจ่างใสนั้นมีความหมายลึกล�้าอยู่หลาย
ส่วน เซียวซู่หานยังไม่ทันได้ท�าความเข้าใจถึงความนัยของสายตาเขาก็ได้ยินเพียง
ั
ื
ั
เสียงดังสน่น พ้นเรือนแยกออกเป็นโพรง ทันใดน้นเขาก็ร่วงลงไปราวกับตกลงใน
ี
เหวลึกไร้ท่ส้นสุด ชวเวลาสุดท้ายขณะท่สติสัมปชัญญะจะขาดหาย คล้ายมีคนผู้หนง ่ ึ
ี
ิ
ั
่
คว้าคอเสื้อเขาไว้พร้อมตะโกนเรียก “เซียว...”
24
