Page 22 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 22
¨ÇÕèÃÑèÇ
ออกไปราวมิมีสิ่งใดเกิดขึ้น
ั
ท้งสองควบม้าออกจากเมืองล่วหยางมุ่งหน้าไปทางใต้ มองจากเส้นทาง
ั
แล้วก�าลังเดินทางไปยังเมืองหนานหยาง เซียวซู่หานข่ม้ามังกรหิมะของตน แน่นอน
ี
ี
่
ี
้
ื
่
ิ
้
่
้
็
�
่
วาฝเทายอมมเชองชา สวนมาของเปยนซวเปนมาสดาปลอด เปนอาชาไนยทหาได ้
ี
ี
ี
่
่
้
็
ั
ั
ี
ิ
ยากย่งเช่นกัน เขาท้งสองร่วมเดินทางไปด้วยกันแต่เงียบงันเป็นท่สุด ตลอดท้งวัน
แทบไม่พูดคุยกันสักประโยค เซียวซู่หานเย่อหย่งมาแต่ไหนแต่ไร หากใครคิดพูดคุย
ิ
ี
กับเขาก็ต้องดูว่าเขายินดีตอบหรือไม่ ส่วนเปียนซว่ก็คล้ายประหยัดถ้อยค�ามาต้งแต่
ั
เกิด จึงไม่มีใครพูดคุยกับใครมากนัก
ั
เป็นเช่นน้อยู่สามวันท้งสองคนก็ไปถึงเมืองหนานหยาง ในท่สุดเซียวซู่หาน
ี
ี
ี
ี
ี
อดไม่ได้ท่จะเอ่ยปากถาม “น่ มิใช่ว่าเจ้าต้องการตามหาผู้ท่อยู่หลังม่านรึ เหตุใด
หลายวันมานี้มิเห็นมีทีท่าจะสืบเสาะอันใด กลับหวนมาที่หนานหยางแทน หรือผู้ที่
อยู่หลังม่านอยู่เมืองเดียวกับเจ้า”
ี
ั
ประโยคหลังของเขาติดจะย่วเย้าอยู่ไม่น้อย ทว่าเปียนซว่มิได้หงุดหงิดใจ
เพียงเอ่ยตอบน่งๆ “ข้ามิได้ก�าลังสืบหาคนผู้น้น เพราะข้ารู้ว่าด้วยความสามารถของ
ิ
ั
เขา ข้ามิอาจสืบสาวอะไรได้เลย”
ื
เซียวซู่หานอ้ง เอ่ยอย่างมีน้าโห “เช่นน้นเร่องส�าคัญท่เจ้าบอกว่าต้องท�าคือ
�
ึ
ี
ั
เรื่องใด”
ี
เปียนซว่เงยหน้ามองเขาเล็กน้อยก่อนตอบเรียบๆ “ข้าก�าลังรอให้เขามาหา
ข้า ที่กลับมาหนานหยางก็เพื่อให้เขาหาข้าเจอเร็วยิ่งขึ้น”
เซียวซู่หานยิ่งแปลกใจ “เหตุใดเขาจึงมาหาเจ้า”
ี
ี
ี
“เพราะของท่เขาต้องการอยู่ท่ข้า” เม่อเปียนซว่กล่าวจบก็วางมือลงท่เอว
ื
ี
โดยมิรู้ตัว
“ที่แท้ของในมือส�านักดาบตระกูลเว่ยส่งต่อมาที่เจ้าตั้งแต่แรกแล้ว?” เซียว
ี
ื
ี
ซู่หานเข้าใจในท่สุด เดิมเขาเพียงคิดหาข้ออ้างร่วมเดินทางกับเปียนซว่สักระยะ เพ่อ
19
