Page 21 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 21
¹ÀҨѹ·Ã¡ÃШ‹Ò§
ึ
ี
ั
เซียวซู่หานไอแห้งๆ ข้นคร้งหน่ง “น่...” เขาคิดค�าแก้ตัวไม่ออกอยู่ครู่หน่ง ึ
ึ
จึงพลันกระวนกระวาย ฟาดมือลงบนโตะยาวข้างกาย ตวาดลั่น “ที่เจ้าพูดบ่ายเบี่ยง
เสียขนาดนี้ ก็เพราะกลัวว่าข้าไปด้วยจะท�าให้เจ้าล�าบาก ใช่หรือไม่?”
เปียนซวี่ถอยหลังไปหนึ่งก้าวแล้วเอ่ยตอบ “ข้ามิได้มีความคิดเช่นนั้น” เขา
มองดูไปรอบๆ แล้วเอ่ย “หากลูกน้องท่านกลับมาแล้วไม่พบท่าน ควรท�าเช่นไร”
ิ
ี
เซียวซู่หานย้มเย็น “ข้าท้งสัญลักษณ์ลับไว้ให้พวกเขาแล้ว สิบวันจากน้จะ
ิ
์
ั
ั
ั
ี
ี
่
รวมตวกนอกครา พวกเขาจะตามหาเบาะแสองครกษทหายไปเหลานนเอง สวนขา ้
่
่
้
ั
กับเจ้าก็ไปท�าความรู้จักผู้บงการอยู่หลังม่านเสียหน่อย ดูซิว่าเป็นเพราะของวิเศษ
วิโสใด เขาถึงได้ฆ่าคนเป็นผักปลาเช่นนี้”
ี
ี
เปียนซว่ถอนหายใจเบาๆ “การเดินทางหนน้อันตรายอย่างแท้จริง หาก
ประมุขน้อยยืนกรานที่จะร่วมเดินทางไปด้วย ข้าน้อยก็มิคัดค้าน แต่ถ้าหากเกิดเหตุ
มิคาดฝัน ข้าน้อยคงรับผิดชอบมิไหว”
เซียวซู่หานหัวเราะเย้ยหยันอยู่ในใจพลางเอ่ยกับตนเอง ไม่รู้ว่าเซียวซู่เยว่
ี
ไปต้องตาคนผู้น้ท่จุดใด ความรับผิดชอบสักนิดหามีไม่ เอาแต่ปัดความรับผิดชอบ
ี
ท่าเดียว อย่างกับหนูข้ขลาด เขาฉวยกระบ่ของตนเองมา เลิกค้วข้นเอ่ย “จอมยุทธ์
ี
ึ
ิ
ี
น้อยเปียนสบายใจหายห่วงได้เลย การเดินทางร่วมกันคราน้ ความผิดพลาดท้งหมด
ั
ี
ข้าจะเป็นผู้รับผิดชอบเอง”
เปียนซวี่ไม่เอ่ยค�าอีกดังคาด คนทั้งสองเดินเคียงไหล่กันออกจากโรงเตี๊ยม
ึ
ี
�
ฟาทางฝังตะวันออกทอสีแดงก่า อาทิตย์รุ่งอรุณลอยสูงข้นช้าๆ เปียนซว่เงยหน้ามอง
ตะวันขึ้น ยกมือขึ้นกดหมวกไม้ไผ่ลงพลางพึมพ�ากับตัวเอง “วันใหม่อีกแล้ว”
จนถึงตอนน้เซียวซู่หานจึงได้เห็นใบหน้าคนผู้น้ชัดๆ น้อยคร้งนักท่เขาจะ
ั
ี
ี
ี
พินิจใบหน้าผู้อื่นอย่างละเอียด นับประสาอะไรกับใบหน้าของบุรุษ แต่ยามนี้เขาอด
ี
ี
ี
ไม่ได้ท่จะมองส�ารวจชายหนุ่มท่ขโมยหัวใจน้องสาว มือกระบ่หนุ่มผู้น้รูปงามไม่ธรรมดา
ี
่
่
ู
็
ั
้
ู
ี
่
ู
้
ี
่
ทวาในสายตาของเซยวซหานนมควรคาใหเอยถง มเพยงดวงตาคนนทดแตกตางเปน
่
ี
ิ
ี
่
ี
ึ
่
้
พิเศษ เขามิเคยเห็นนัยน์ตาท่งดงามเช่นน้มาก่อน ยามแสงอาทิตย์ส่องกระทบด ู
ี
ี
ราวกับเปลวไฟสองลูกท่ก�าลังแผดเผา เซียวซู่หานมองอยู่นาน สุดท้ายก็เบนสายตา
ี
18
