Page 19 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 19

¹ÀҨѹ·Ã¡ÃШ‹Ò§


                                                                      ื
                 เซียวซู่หานแม้พบกับกลุ่มส�านักดาบตระกูลเว่ยด้วยความบังเอิญ แต่เม่อ
                                         ี
                                    ั
           ได้เจอสถานการณ์พลิกผันอันน่าพร่นพรึงน้อย่างกะทันหัน เขาก็รู้สึกใจหายวาบอย่าง
           มิอาจควบคุม เบนสายตาไปยังใบหน้าของมือกระบี่ด้วยความสงสัยอย่างเต็มเปียม
           “ท่านรู้หรือไม่ว่านี่มันเรื่องอะไรกัน”

                                                    ึ
                 มือกระบ่ส่ายหน้าน้อยๆ “ข้ารู้เพียงว่ามีคนผู้หน่งสังหารคนไปมากมายเพ่อ
                                                                      ื
                        ี
                                 ี
                                     ิ
           แย่งชิงส่งของบางอย่าง ยามน้ของส่งน้อยู่ในการครอบครองของส�านักดาบตระกูล
                                       ี
                 ิ
           เว่ย คนผู้น้ต้องลงมือกับคนของส�านักดาบตระกูลเว่ยเป็นแน่แท้ ข้าจึงปลอมตัวติดตาม
                  ี
           พวกเขามาตลอดทาง ไหนเลยจะรู้ว่าราตรีนี้ไม่อาจช่วยชีวิตพวกเขาไว้ได้”
                 เซียวซู่หานอยากถามบางอย่างอีก แต่คาดว่ามือกระบ่ผู้น้คงมิยอมบอก
                                                          ี
                                                            ี
           เขาเองก็ไม่สนใจเร่องยิบย่อยภายในยุทธภพเท่าใดนัก ดังน้นจึงกอดอกแล้วกล่าว
                        ื
                                                       ั
           สบายๆ ว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เมื่อท่านสืบสาวต้นสายปลายเหตุกระจ่างแล้ว โปรด
                                                        ี
           ช้แจงต่อยุทธจักร ส่วนพิธีศพของคนส�านักดาบตระกูลเว่ยเหล่าน้ข้าจะส่งคนไปจัดการ
            ี
           เอง”
                        ี
                 มือกระบ่ยกมือข้นคารวะ “ขอบคุณในความเป็นธรรมของประมุขน้อยเซียว
                             ึ
           ต่อจากนี้ยังมีธุระส�าคัญ จ�าต้องขอตัวก่อน”
                                                                  ื
                 เซียวซู่หานเห็นเขาหมายจากไปก็อดเอ่ยถามมิได้ “ยังมิได้สอบถามช่อเสียง
           เรียงนามของท่านเลย”
                 มือกระบ่เห็นเขาเอ่ยถามเช่นน้จึงตอบ “ข้าน้อยนามว่าเปียนซว่ ศิษย์ส�านัก
                        ี
                                       ี
                                                              ี
           กระบี่เทียนเยว่แห่งหนานหยาง จ�าต้องขอลาก่อน ประมุขน้อยเซียว ภายหน้าคงได้
           พบกัน”
                                                 ี
                                       ี
                 เซียวซู่หานได้ยินค�าว่าเปียนซว่สองพยางค์น้แล้วจะปล่อยให้พวกเขาพบกัน
           ภายหน้าได้อย่างไร จึงพลันตะโกนขึ้น “ช้าก่อน!”
                 เปียนซว่หันกลับมาถามด้วยความงุนงง “มิทราบประมุขน้อยยังมีส่งใดจะ
                        ี
                                                                  ิ
           ชี้แนะ?”
                 เซียวซู่หานจ้องเขาเขม็งอยู่นาน ทันใดนั้นก็กระแอมไอ ผินหน้าไปถามคน
           ที่อยู่ข้างกาย “ยังไม่มีข่าวจากเกาอวี่รึ?”
                 เหอฮุยได้ยินค�าน้ก็ก้าวข้นมาตอบ “จนบัดน้กลุ่มพ่ใหญ่เกายังไม่ส่งสัญญาณ
                              ี
                                                     ี
                                                ี
                                   ึ
           16
   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24