Page 14 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 14
¨ÇÕèÃÑèÇ
คลี่ยิ้มเย็นพลางเอ่ย “ชุมนุมยุทธจักรอะไรกัน ก็แค่เรื่องตลกฉากหนึ่งเท่านั้น มิควร
้
ึ
่
่
่
ิ
ี
้
่
คาให้เอยถง การเดนทางในคราวนของพวกเรามาดวยเรองใดพวกเจ้าอยาได้ลืม หา
ื
ข้อเท็จจริงของเปียนซวี่มาให้ข้าโดยเร็ว”
ึ
หน่งต้องรอนแรมไปฉางซา เหลียวมองฉางอันมิเห็นเรือน ขลุ่ยหยกเปาใน
หอกระเรียนเหลือง เจียงเฉิงเดือนห้าดอกเหมยโปรยปราย 2
เคหาล่วเหมยแห่งเมืองเจียงเฉิงก่อต้งข้นโดยมือกระบ่นามว่าเซียวอ๋เย่ย
ั
ี
ั
ึ
ี
ี
ั
ี
จวบจนถึงทุกวันน้มีอายุร่วมสามช่วคนแล้ว เซียวอ๋เย่ยน้นเพลงกระบ่เลิศล้า ท้งยัง
ั
ี
ี
�
ี
ั
เป็นคนอาจหาญ เป็นท่นับหน้าถือตาในยุทธจักร แม้นว่าส�านักกระบ่ของตระกูล
ี
ี
มิอาจนับได้ว่าม่งค่งมากบารมีเท่าใดนัก ทว่าตระกูลเซียวกลับแตกต่างจากตระกูล
ั
ั
ู่
ั
ี
ื
ู
อ่นในยุทธจกร ภมิหลังของตระกูลลึกลับอยมิน้อย เล่าลือกันว่ามสายสัมพันธ์โยงใย
กับฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน ด้วยเหตุนี้ในยุทธจักรจึงไม่มีผู้ใดกล้าเผลอไผลก้าวล่วงเคหา
ลั่วเหมย
ทว่าลูกหลานตระกูลเซียวในปัจจุบันกลับบางตา ประมุขรุ่นปัจจุบันหมกมุ่น
อยู่กับเพลงกระบ่ เก็บตัวฝกกระบ่แรมปี ยกกิจการภาระอันใหญ่หลวงของตระกูล
ี
ี
ี
ิ
ให้บุตรคนโตดูแลมาเน่นนาน ประมุขน้อยเซียวท่านน้ยังเยาว์วัย ถูกผู้คนเอาอกเอาใจ
ั
ู
มาต้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ นิสัยจึงด้อแพ่งเป็นธรรมดา ไม่เคยเห็นผ้อ่นอยู่ในสายตา
ื
ื
ี
ทว่ามนุษย์ทุกคนบนโลกล้วนมีจุดอ่อน เซียวซู่หานผู้น้มิมีพ่ชายน้องชาย มีเพียง
ี
2 มาจากบทประพันธ์ช่อ ‘แว่วเสียงขลุ่ยในหอกระเรียนเหลือง’ ของหล่ไป กวีจีนผู้มีช่อเสียงในยุคราชวงศ์
ื
ื
ี
ถัง เป็นบทประพันธ์ท่พรรณนาถึงความทุกข์ใจของผู้ต้องโทษเนรเทศท่มองไปทางฉางอันก็ไม่เห็นบ้าน
ี
ี
และรู้สึกเหน็บหนาวเหมือนได้ยินเสียงขลุ่ยเพลงดอกเหมยโปรยปราย (ลั่วเหมย) ซึ่งเป็นฤดูหนาว ทั้งที่
ี
ี
ั
ี
เมืองเจียงเฉิงในเดือนห้าเป็นช่วงท่อากาศอบอุ่น แต่ในท่น้เป็นการพรรณนาถึงเคหาล่วเหมย ว่าคงอยู่ใน
เมืองเจียงเฉิงทุกฤดูกาล
11
