Page 13 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 13
¹ÀҨѹ·Ã¡ÃШ‹Ò§
ผ่อนปรน อนุญาตให้พวกข้าได้พักค้างที่นี่สักคืน”
เมื่อชายหนุ่มได้ฟัง ชั่วขณะหนึ่งไม่ทราบควรท�าเช่นไรดี ระหว่างที่ลังเลอยู่
ื
ั
ั
น้นก็มีคนเดินลงมาจากช้นบน สวมเส้อผ้าสีเดียวกับเหอฮุย เห็นได้ชัดว่าเป็นองครักษ์
ี
ั
ของเคหาล่วเหมย เขาเอ่ยเสียงดังฟังชัด “นายน้อยอนุญาตแล้ว ให้พวกเขาอยู่ท่น ่ ี
ได้ แค่ไม่ขึ้นไปชั้นบนเป็นพอ”
ื
ชัดเจนว่าทุกเร่องท่เกิดข้นด้านล่างเม่อคร ประมุขน้อยท่านน้นรับรู้แล้ว เม่อ
ื
ู่
ั
ื
ี
ึ
คนกลุ่มน้ได้ยินเช่นน้นก็อ้งไปเล็กน้อย จากน้นพากันกล่าวข้นไปทางห้องพักส่วนตัว
ี
ึ
ั
ั
ึ
ด้านบนด้วยความเคารพนบนอบ “ขอบคุณประมุขน้อยยิ่ง ขอบคุณประมุขน้อยยิ่ง”
เหอฮุยกับอีกคนย่อมได้รับค�าขอบคุณจากพวกเขาเช่นเดียวกัน เขาคลี่ยิ้ม
หมุนกายหมายขึ้นไปชั้นบน ทว่าหางตากลับเผลอเหลือบไปเห็นร่างหนึ่งในกลุ่มคน
ี
ั
คนผู้น้นสูงชะลูด ใบหน้าถูกหมวกไม้ไผ่บดบังมองเห็นหน้าตาได้ไม่ชัด แต่กระบ่ยาว
ี
ท่ห้อยอยู่ท่เอวน้นช้ชัดว่าคนผู้น้ไม่ใช่คนกลุ่มเดียวกับส�านักดาบตระกูลเว่ย เหอฮุย
ี
ั
ี
ี
มองอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อมิเห็นพิรุธใดก็โคลงศีรษะหมุนกายกลับไปรายงาน
ภายในห้องพักส่วนตัว องครักษ์หนุ่มหลายคนก�าลังร่าสุราพลางพูดคุยกับ
�
คณชายชุดหรหราอย่างครนเครง คุณชายชุดหรูหราผ้นนกคือเซยวซหานประมขน้อย
ุ
ุ
ี
้
็
ู
ั
ู
ู่
้
ื
แห่งเคหาลั่วเหมย เขาเลิกคิ้วมองเหอฮุยแวบหนึ่ง “ให้เจ้าไปไล่คนพวกนั้น ใช้เวลา
นานเพียงนี้เชียว?”
ั
เหอฮุยโน้มตัวลงไปแจงท่มาของคนเหล่าน้นอย่างละเอียด ทว่าเซียวซู่หาน
ี
กลับโบกมือด้วยความร�าคาญใจ “เร่องคนพวกน้นมิต้องพูดให้มากความ ให้พวกเขา
ั
ื
อยู่กันเงียบๆ อย่ามารบกวนข้าเป็นพอ”
เหอฮุยรับค�าแล้วออกนอกห้องไปทันที
องครักษ์อีกนายก้าวข้นไปรินสุราให้เขา เอ่ยถามเสียงเบา “นายน้อย
ึ
วันพรุ่งเป็นวันแรกของการเปิดชุมนุมยุทธจักร พวกเราจะออกเดินทางยามใด”
ี
ั
ุ
้
ื
เซียวซู่หานยกถ้วยกระเบองเคลอบสหยกข้น จบชิมสราช้นดในถ้วยแล้ว
ื
ิ
ึ
ี
10
