Page 17 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 17

¹ÀҨѹ·Ã¡ÃШ‹Ò§


           ไว้ เมื่อถูกลมพัดก็แกว่งไปมา ส่งเสียงดังเอี๊ยดอาด



                 แสงจันทร์นวลกระจ่างราวสายน้า ทอส่องลงบนเนินเขานอกเมืองล่วหยาง
                                                                  ั
                                         �
           ขับให้ทิวทัศน์งดงามขึ้นหลายส่วน เซียวซู่หานกลับไม่สนใจจะชมแสงจันทร์ เขาคิด
                         ี
                                                 ี
                                                            ื
           แต่เพียงว่าช่วชีวิตน้เขาไม่เคยกระเซิงมากถึงเพียงน้มาก่อน สวมเส้อคลุมตัวนอก
                    ั
           ลวกๆ คว้ากระบี่ไว้ในมือ ขับปราณแท้ในทรวงเร่งรุดไล่กวดคนทั้งสองด้านหน้าไป
                 เขารู้ตัวดีว่าเพลงกระบ่ของเขาห่างจากบิดาอยู่หลายขุม ทว่าวิชาตัวเบา
                                  ี
                        ี
                                                                      ั
           กล่าวได้ว่ายอดเย่ยมเป็นท่หน่ง แต่ไม่คิดเลยว่าวิชาตัวเบาของแขกไม่ได้รับเชิญท้ง
                                 ึ
                              ี
           สองท่านที่ได้เจอวันนี้กลับเหนือชั้นกว่าเขา ร่างของทั้งสองอยู่ไกลลิบ เจ้าไล่ข้าตาม
                  ี
                  ่
                        ื
                                                                ั
                                                                    ้
                      ู่
                              ่
           ประกระบกันอยเนองๆ ทวาฝีเท้ากลับไม่ได้ชะลอลงเลยแม้แต่น้อย ทันใดน้นก็ไดยิน
                 ี
           มือกระบ่ร่างสูงใหญ่อุทานข้นเบาๆ “แย่แล้ว!” ว่าพลางส่งกระบ่ในมือออกไปแสร้ง
                               ึ
                                                         ี
           จ้วงแทงไปทางคนชุดด�า จากนั้นพลันหมุนกายแล้ววิ่งย้อนกลับมา
                 คนชุดด�าก็ไม่ได้ขวางก้นเขา เพียงแค่นหัวเราะเสียงเย็นก่อนโผนทะยานกาย
                                 ั
           ขึ้น ไปแห่งหนใดก็มิทราบได้แล้ว
                                   ี
                                                                    ู
                                                    ั
                                                               ู
                 เซียวซู่หานมองมือกระบ่ด้วยความแปลกใจ ครนจะเอ่ยปากพด คนผ้นน
                                                    ้
                                                                      ้
                                                                      ั
           กลับย่นมือมาคว้าแขนเขา เหน็บเขาทะยานออกไปไกลหลายล พร้อมเอ่ย “ประมุข
               ื
                                                        ้
                                                        3
                                                        ี
           น้อยเซียว พวกเราติดกับเข้าแล้ว”
                       ั
                   ี
                 น่เป็นคร้งแรกท่เซียวซู่หานถูกเหน็บรัดตัว ในใจโกรธเคืองนักทว่าไม่สามารถ
                            ี
           สะบัดออกได้ ได้แต่เอ่ยถามเสียงเย็น “ท่านเป็นใคร แล้วคนผู้น้นเป็นใคร เหตุใดมา
                                                        ั
           ที่ห้องข้าในยามวิกาล”
                 มือกระบ่เอ่ยตอบ “เดิมข้าเข้าใจว่าคนผู้น้นต้องการสังหารประมุขน้อยเซียว
                                               ั
                        ี
           จึงหมายจะสกัดขวาง ผู้ใดจะนึกว่าเขากลับล่อให้พวกเราไล่ตามออกมา น่เป็นเพียง
                                                                ี
           การล่อเสือออกจากถ�้า”
                 เซียวซู่หานย้อนคิดเล็กน้อย รูปการณ์เม่อครู่เป็นเช่นน้นจริงๆ จึงอดมิได้ท ี ่
                                                         ั
                                              ื
                                                                   ี
           จะถามขนอีกคร้ง “ล่อเสือออกจากถ้า หรือว่าส่งท่คนผนนมาดหมายอยู่ในโรงเต๊ยม?”
                                    �
                 ึ
                 ้
                      ั
                                                  ั
                                                 ู้
                                                  ้
                                            ิ
                                              ี
           3  1 ลี้ เท่ากับ 500 เมตร
           14
   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22