Page 20 - อ่านฟรี! นภาจันทร์กระจ่าง
P. 20
¨ÇÕèÃÑèÇ
ึ
ตอบกลับมาเลย มิทราบเกิดเหตุร้ายข้นหรือไม่ ขอนายน้อยโปรดอนุญาตให้ข้าน้อย
น�าก�าลังพลไปเป็นกองหนุนด้วยเถิด”
ี
เซียวซู่หานพยักหน้าเบาๆ “ไปเถิด” ลูกน้องคนสนิทเหล่าน้ติดตามเขามา
ึ
ิ
่
หลายปีจงเข้าใจความคดเขาจากสายตาหรอการกระทาเพยงเลกน้อย ซงเขาพอใจ
็
ี
ึ
�
ื
สิ่งนี้มาก
เม่อเห็นว่าเหอฮุยพากลุ่มคนออกไปแล้ว เขาจึงหันกลับมาเอ่ยกับเปียนซว ี ่
ื
ี
“หากแม้แต่ลูกน้องของข้ายังพลอยถูกร่างแหเพราะเร่องน้ไปด้วยละก็ ข้ามิยอมรามือ
ื
ง่ายๆ แน่”
ี
ึ
ั
ั
เปียนซว่คล้ายลังเลอยู่ในที ช่งใจอยู่ครู่หน่งก็เอ่ย “คนผู้น้นมิควรย่วยุเคหา
ั
ลั่วเหมย”
ั
เซียวซู่หานหัวเราะเยาะหยันเบาๆ “มิแน่ว่าในสายตาผู้คน เคหาล่วเหมย
มิได้มีช่อเสียงเกริกก้องอย่างในอดีตไปนานแล้ว ตกต่าจนใครหน้าไหนก็มารังแกเอา
�
ื
ได้ง่ายๆ”
ี
ึ
“ประมุขน้อยเซียว...” เปียนซว่จะเอ่ยบางอย่างแต่ถูกเซียวซู่หานยกมือข้น
ห้าม
ี
ื
ื
ั
“จอมยุทธ์น้อยเปียน เร่องน้เก่ยวข้องกบช่อเสียงเคหาล่วเหมยของข้า ข้า
ั
ี
มีเรื่องขอร้องที่อาจมิสมเหตุสมผลนัก”
เปียนซวี่เห็นเขาพูดเช่นนี้ก็ประสานมือแล้วเอ่ย “ประมุขน้อยเชิญกล่าว”
“ข้าต้องการไปตรวจสอบเรื่องนี้กับเจ้า” เมื่อเซียวซู่หานกล่าวประโยคนี้จบ
ก็รู้สึกเสียใจภายหลังอยู่เล็กน้อย แต่เม่อคิดถึงน้องสาวท่ต้องทุกข์ตรมกับรสข่นขม
ี
ื
ื
ของความคิดถึงก็ยังจ�าต้องฝนใจมองเปียนซวี่
เปียนซว่ตะลึงงันอย่างเห็นได้ชัด ก่อนปฏิเสธอย่างเด็ดขาด “น่มิเหมาะสม!
ี
ี
ิ
ประมุขน้อยสถานะสูงศักด์ถึงเพียงไหน จะเข้าไปอยู่ในอันตรายได้อย่างไร” เขาครุ่นคิด
ึ
แล้วเกิดความสงสัยข้นอีกคร้ง “มิต้องกล่าวถึงว่าในยามน้องครักษ์ของประมุขน้อย
ี
ั
ถูกจับไปหรือไม่ก็ยังมิรู้ แม้เคหาล่วเหมยถูกลากเข้าไปพัวพันจริง ประมุขน้อยแค่ส่ง
ั
ื
ผู้ใต้บัญชาฝีมือดีๆ ไปสืบสาวราวเร่องคนสองคนก็เป็นพอ เหตุใดจ�าต้องไปด้วย
ตนเองเล่า”
17
