Page 61 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 61
ว
ห
นิ
เ เฉียวหนิง
ฉี
ย
ง
ี
ั
นอนตะแคง มือท้งสองของนางกุมท้องท่ปวดหนึบ กัดริมฝีปากแน่นอดทน
ไว้สุดชีวิต ไม่กล้าส่งเสียงร้อง
ี
้
ี
นอกประตูคล้ายมีคนเขามาใกล้ เจ่ยงเฉาเสว่ยเข้าใจว่าเป็นสาวใช้
ที่มีหน้าที่เฝ้ายามดึกจึงอ้าปากเรียกโดยไม่ต้องคิด
“ใครก็ตามข้างนอกนั่น รีบเอายามาให้ข้าเร็ว...ท้องของข้าปวดจะ
ตายแล้ว!”
นางไม่สนภาพลักษณ์กุลสตรีใดๆ ทั้งสิ้น อ้าปากได้ก็ตะโกนลั่น
ึ
เพ่งขาดค�า มองข้นไปก็เห็นประตูห้องนอนถูกผลักเปิด เงาร่างสีด�า
ิ
สูงใหญ่ร่างหนึ่งก�าลังก้าวเข้ามาใกล้อย่างเงียบเชียบ
ี
ี
ี
ร่างกายน้ของเหยียนอว่เจาไม่เพียงอ่อนปวกเปียกไร้เร่ยวแรง หูก ็
ั
ี
ี
ื
ยังไม่ได้เร่อง กระท่งเงาร่างน้นมาหยุดตรงหน้าเตียงเจ่ยงเฉาเสว่ยถึงเพ่ง
ิ
ั
ตระหนักว่ามีคนเข้ามาใกล้ตน
้
ประกายตานางไหววูบ สบเขากับนัยน์ตาด�าขลับลึกล�้าไรขอบเขต
้
คู่หนึ่งจนอดไม่ได้ที่จะตะลึงไป
ท�าไมเป็นเขา?
ดึกดื่นค่อนคืนแบบนี้เขามาปราก¯ตัวในห้องนอนนางได้อย่างไร?
เพียงเห็นหยางโย่วเอาสองมือไพล่หลัง โน้มตัวลงมาจ้องมองนาง
เพ่งพินิจนางอย่างเฉียบขาด คล้ายจะมองนางให้ทะลุทั้งนอกใน
ิ
นางเลิกขยับตัวด้นไปมา แววตาท่เต็มไปด้วยความจนตรอกมอง
ี
หยางโย่วนิ่ง
ั
ท้งสองจ้องตากันเงียบๆ พักหน่ง หยางโย่วมีสีหน้ารอคอยว่านาง
ึ
จะเล่นลูกไม้อะไร ก่อนถามขึ้นเสียงต�่าว่า “เจ้าปวดท้องจริงๆ หรือ”
ี
ั
ึ
ี
ั
มือท้งคู่ของเจ่ยงเฉาเสว่ยกุมท้องไว้แน่น พลิกตัวข้นน่ง ดวงหน้า
59
