Page 60 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 60
รอยำ
งข
้ำ
นำงมำรอยำงข้ำตกอับมำเปนคุณหนูปอแป
นำ
งมำ
ุณ
หน
ูปอแป
ตกอ
ับมำ
เปนค
ศิษย์ส�านักอู่อีëให้เจ้าใช้งาน ถึงเจ้าไม่เต็มใจอย่างไรก็ต้องอดทนไว้ชั่วคราว
แล้ว”
ี
ว่าจบหยางโย่วมองไปรอบโตะท่มีสุราล้าค่าวางเรียงราย พูดต่ออีก
�
ว่า “สุรุ่ยสุร่ายถึงเพียงน้ ไม่สมควรเป็นลักษณะนิสัยของคุณหนูรองเหยียน
ี
วันหลังเจ้าอย่าท�าเช่นนี้อีก”
ี
ี
ี
นัยน์ตาเจ่ยงเฉาเสว่ยลุกโชนด้วยไฟโทสะท่ก�าลังจะระเบิดออกมา
ั
แต่กลับได้ยินหยางโย่วปะเหลาะด้วยน้าเสียงอ่อนโยน “เจ้ากินอาหารม่วซ่ว
ั
�
อย่างน้น่ากลัวจะปวดท้องเอา ร่างกายของเจ้าไม่เหมือนแต่ก่อน ต้องระวัง
ี
ให้มาก อย่าท�าร้ายตัวเองสิ”
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยตกตะลึงไปทันใด เห็นเขาก�าชับด้วยสีหน้าจริงจัง ใน
ี
อกที่เย็นชาไร้ความรู้สึกมาตลอดถึงกับอดสั่นไหวไม่ได้
ิ
ี
ไม่รอให้นางตอบสนองหยางโย่วก็หันหลังจากไป ท้งนางท่ใจเต้น
ด้วยความสับสนไว้ล�าพัง
“เจ้าน่คิดว่าตัวเองเป็นพระพุทธองค์แล้วจริงๆ...น่เขาเป็นห่วงข้า
ี
ี
หรือ? หรือเขาลืมไปแล้วว่าข้าเป็นใคร”
ั
ั
ี
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยน่งโง่งมอยู่บนต่งนอนเล่น เรียกสติกลับมาไม่ได้เป็น
¹Ò¹
เวลาดึกสงัด แสงจันทร์หรุบหรู่ เส้นแสงสีเงินสว่างหลายสายลอด
ช่องประตูเข้ามา
่
ี
ุ
ในหองนอน บนเตยงปาปไมเนอแดง เจยงเฉาเสวยในชดขาวกาลง ั
�
้
ี
ู
้
ื
่
ี
้
้
58
