Page 55 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 55
ว
ห
นิ
ย
เฉียวหนิง
เ
ฉี
ง
ของนางออกเสียงสูงต่าแปลกพิกล แต่ก็จับผิดไม่ได้ ได้แต่จ้องมองนางด้วย
�
สีหน้าพิพักพิพ่วน
เจี่ยงเฉาเสวี่ยแย้มยิ้มหวาน ส่งสายตาให้หยางโย่วสื่อความขัดใจ
ว่า ‘เจ้าจ้องข้าท�าไม? นี่ข้าร่วมมือกับเจ้าแล้วไม่ใช่หรือ?’
หยางโย่วเอ่ย “ท่านแม่ ท่านก็ได้ยินแล้วว่าเจาเอŽอร์กับข้ามีจิตใจ
ตรงกัน การแต่งงานครั้งนี้สามารถผูกสัมพันธ์อันดีระหว่างจวนรุ่ยอŽองกับ
ี
็
จวนจงกëวกง สลายความบาดหมางท่คนรุ่นก่อนสร้างไว้ แถมยังได้เติมเตม
ั
วาสนาของข้ากับเจาเอŽอร์ ไม่ถือเป็นเรื่องดีหรอกหรือ?”
ี
ื
ิ
สีหน้าของหลัวซ่อย่งสับสนมึนงง แต่รู้สึกว่าค�าพูดน้ของบุตรชาย
ดูไม่เหมือนโกหก ไม่มีที่ให้จับผิดจริงๆ
ั
เห็นหลัวซ่อสงบลง หยางโย่วจึงถือโอกาสออกค�าส่ง “แม่นมจวง
ื
ข้าเห็นว่าสีหน้าของท่านแม่ไม่ค่อยดีนัก เจ้าประคองนางกลับไปทานข้าวท ี ่
เรือนจิ้งจูŽเถิด ท่านแม่ข้าร่างกายอ่อนแอทนหิวไม่ได้เลยจริงๆ”
ื
แม่นมจวงรับค�าติดๆ กันแล้วพยุงร่างบอบบางของหลัวซ่อไปจาก
หอชมจันทร์ของเรือนปีกตะวันตก
ครั้นสองนายบ่าวจากไป รอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนหน้าหยางโย่วทันที
�
ี
ั
เขามองไปรอบๆ ห้องรบรองด้วยสหน้าไร้อารมณ์ ออกคาสงกบ
ั
่
ั
บ่าวรับใช้หญิงชุดฟ้าเขียวที่คุกเข่าอยู่บนพื้นว่า “ถอยไปให้หมด”
ั
ี
ี
ุ
เหล่าบ่าวรบใช้หญงชดฟ้าเขยวรบลกขน พากนถอยออกไปจาก
ิ
ุ
ึ
ั
้
ห้องรับรอง
ี
ช่วพริบตาห้องรับรองก็เหลือเพียงหยางโย่วกับเจ่ยงเฉาเสว่ยท่อย ู่
ี
ี
ั
8 ซื่อจึ (柿子) แปลวา ลูกพลับ ออกเสียงคลายกับ ซื่อจื่อ (世子) แตเสียงเบาและสั้นกวาเล็กนอย
53
