Page 53 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 53
ย
ว
ฉี
เฉียวหนิง
เ
นิ
ง
ห
ี
ต้งแต่น้นมาช่อเจ่ยงเฉาเสว่ยท่อาบย้อมไปด้วยคาวโลหิตน้ก็ฉาว
ื
ั
ั
ี
ี
ี
กระฉ่อนไปทั่วยุทธภพ
ึ
ั
ี
ี
ไม่มีใครรู้ท่มาท่ไป รู้เพียงว่านางแบกดาบหงส์บ่นเล่มหน่ง ไปถึง
ที่ใดที่นั่นก็นองไปด้วยเลือด
ี
�
วันน้นท่ริมแม่น้าหลูฮวา เขาได้เห็นความเก่งกาจของนางด้วยตา
ั
ตัวเอง หากไม่เป็นเพราะเขาใช้กลอุบายลากนางตกแม่น้าไปด้วยกัน เกรง
�
ว่าเวลานี้นางคงยังเปิดฉากสังหารล้างบางยุทธภพแห่งนั้นอยู่...
ื
�
ี
ไม่ว่าอย่างไรในเม่อตอนน้พวกเขาสองคนยังไม่ตาย มิหน�าซ้ายัง
ี
ิ
ี
กลายเป็นแบบน้ ทางออกเดียวในยามน้คือท�าให้นางอยู่น่งๆ ก่อน อย่า
ให้ท�าอะไรชั่วร้ายอีก จากนั้นค่อยคิดอีกทีว่าจะท�าอย่างไรกับนางดี
ี
คิดได้ดังน้หยางโย่วเปล่ยนจากความเย้ยหยันเม่อครู่เป็นการช้แนะ
ี
ี
ื
ด้วยสีหน้ามีคุณธรรม “เจาเอŽอร์ ฟังค�าข้าเถอะ ตอนน้พวกเราสองคนอยู่บน
ี
เรือล�าเดียวกันแล้ว เจ้าก็คงอยากกลับไปท่ท่พวกเราสมควรอยู่ ไม่ใช่มา
ี
ี
เป็นคุณหนูรองเหยียนอยู่ที่นี่เหมือนกันกระมัง?”
เจี่ยงเฉาเสวี่ยสะทานในใจ จ้องตรงไปที่ใบหนาหลอเหลาสง่างาม
่
้
้
ของคนบางคนด้วยสายตาเกลียดชัง
เขาช่างมีหน้ามาพูด! ถ้าไม่เป็นเพราะเขา นางจะกลายมาเป็นอย่าง
ในปัจจุบันได้อย่างไร?!
ี
ั
โมโหก็โมโห แต่นางรู้ดีว่าท่เขาพูดมาน้นมีเหตุผลจริงๆ คนสองคน
อยู่ๆ วิญญาณก็ย้ายที่อย่างอัศจรรย์พันลึกมาสู่รัชสมัยที่ไม่รู้จัก ไม่ใช่คน
ี
สองคนในยุทธภพท่คุ้นเคยแห่งน้นอีกต่อไป ตอนน้ได้แต่ร่วมกันคิดหาวิธ ี
ี
ั
กลับไป ไม่เช่นนั้นคงไม่รู้จริงๆ ว่าต้องอยู่ที่นี่ไปถึงปีไหนเดือนไหน
ขบคิดไปหนึ่งตลบ เจี่ยงเฉาเสวี่ยท�าได้แค่แค่นเสียงหึด้วยหน้าตา
51
