Page 56 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 56
นำ งมำ รอยำ งข ้ำ ตกอ ับมำ เปนค ุณ หน ูปอแป
นำงมำรอยำงข้ำตกอับมำเปนคุณหนูปอแป
บนต่งนอนเล่น คนท้งสองสบตากัน ฝ่ายหลังแค่นเสียงหึทีหน่ง เผยสีหน้า
ั
ั
ึ
ที่เต็มไปด้วยความดูถูกแล้วยกลูกไหนที่สุกจนแดงแล้วลูกหนึ่งขึ้นมากัด
ี
ี
ั
หยางโย่วเดินช้าๆ มาท่หน้าต่งนอนเล่น พิศมองใบหน้างามท่มอง
เหยียดคุณธรรมบนโลกหล้าดวงนั้น
ี
“เจ้าจ้องข้าแบบน้ท�าไม? หรือว่าถูกความงามของข้าท�าให้หลงใหล
แล้ว?”
“ใช่ หลงใหลแล้วจริงๆ”
ได้ยินหยางโย่วยืดอกยอมรับ เจ่ยงเฉาเสว่ยกลับส�าลัก ลูกไหนท ี ่
ี
ี
ยังไม่ทันกลืนลงไปแทบจะติดคอ
ี
ี
ึ
ี
คายลูกไหนสีแดงสดท่เหลือแค่คร่งลูกจากปากแล้วเจ่ยงเฉาเสว่ย
ถึงหันหน้ากลับมาอีกคร้ง เบิกตามองหยางโย่วด้วยสายตาแปลกประหลาด
ั
หยางโย่วจ้องกลับโดยไม่หลบสายตา “ข้าก�าลังสงสัยอยู่ว่าเจ้าเกิด
มางดงามสดใสเช่นนี้ เหตุใดจิตใจถึงชั่วร้ายนัก?”
ี
ี
ิ
ี
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยยกย้มแทนท่จะโกรธ แต่แววตากลับเย็นชาไม่มีว่แวว
จะยิ้มสักนิด
ั
“ข้าช่วร้ายแล้วมันท�าไม ใจด�าอ�ามหิตแล้วเดือดร้อนใคร? ถ้าไม่ใช่
เพราะตอนนี้มาอยู่ในสถานที่แปลกประหลาดนี่ สูญเสียพื้นฐานวรยุทธ์ไป
จนสิ้น ข้า¦่าเจ้าในดาบเดียวไปนานแล้ว”
หยางโย่วพูดกล้วหัวเราะ “อยากจะ¦่าข้า ยังต้องรอให้พวกเรากลับ
ั
ไปก่อนถึงจะท�าได้ ถ้าพวกเรากลับไปไม่ได้...”
ี
“ไม่มีทาง!” เจ่ยงเฉาเสว่ยแย้งด้วยความโมโห “ต้องมีวิธีกลับไปได้
ี
แน่ ข้าไม่ยอมติดอยู่ที่นี่เป็นบุตรีอนุจวนจงกัëวกงอะไรนั่นเป็นอันขาด!”
ื
“ข้าเองก็ไม่ได้ต้งใจจะเป็นซ่อจ่อของจวนรุ่ยอŽอง แต่ความจริงวาง
ั
ื
54
