Page 59 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 59
ว
ห
นิ
ย
เฉียวหนิง
เ
ฉี
ง
ิ
ื
เป็นรอยย้มหวานเช่อม หากแต่ละค�าท่เอ่ยออกจากปากกลับเต็มไปด้วย
ี
หนามแหลมคม
หยางโย่วถอนหายใจในใจเฮือกหน่ง ชัดเจนว่าปกติเจ่ยงเฉาเสว่ย
ึ
ี
ี
ท�าตามใจตัวเองจนเคยตัว ไม่มีใครควบคุมนางได้ แล้วเขาจะหวังให้นาง
เชื่อฟังได้อย่างไรเล่า?
ิ
ี
“ขอเพียงเจ้าไม่ท�าร้ายผู้บริสุทธ์อีกก็พอ ท่เหลือข้าไม่กล้าคาดหวัง”
เจ่ยงเฉาเสว่ยแดกดันพลางหัวเราะเยาะหยัน “น่เจ้าคิดว่าตัวเอง
ี
ี
ี
ั
ั
ุ
ุ
เป็นพระพทธองค์หรือ? ทีแรกจะจดการข้าแทนส�านกต่างๆ ในยทธภพ
ี
ี
ี
ี
ตอนน้พวกเรามาอยู่ท่น่ เจ้ายังกลัวข้าไปท�าร้ายคนไม่เก่ยวข้องพวกน้ เจ้า
ี
ช่างเป็นพ่อพระเสียนี่กระไร”
หยางโย่วพูดด้วยรอยยิ้มไม่ถือสา “แล้วแต่เจ้าจะคิดแล้วกัน ข้าไม่
ี
สนใจ ต้งแต่ตอนท่ข้าออกมาจากเคหาชิงชวนก็ให้สัญญากับอาจารย์ไว้แล้ว
ั
ว่าจะต้องก�าจัดเจ้าส�านักอู่อëท่เป็นภัยต่อยุทธจักรให้จงได้ ถึงแม้ตอนน้ข้า
ี
ี
ี
จะท�าอะไรเจ้าไม่ได้ แต่ข้าก็เบิ่งตาดูเจ้าท�าร้ายผู้บริสุทธิ์ไม่ได้เช่นกัน”
ิ
เจ่ยงเฉาเสว่ยกลอกตามองเขาข้นลงแล้วเอ่ยย้มๆ “ตอนน้ข้าถือ
ี
ี
ึ
ี
เป็นคนพิการผู้หน่ง ไม่มีก�าลังภายในสักคร่งส่วน ร่างกายน้เกรงว่าแค่จะ
ึ
ึ
ี
ถือกระบี่สักเล่มยังล�าบาก เจ้าจะกลัวอะไร”
“หากเจ้าอยาก¦่าใครสักคนจริงๆ ต่อให้ในมือไม่มีดาบก็สามารถ
ใช้วิธีอื่น¦่าคนได้”
“น่เจ้าก�าลังชมข้าหรือ?” นางหัวเราะคิกคักเสียงใส “หยางโย่ว เจ้า
ี
นี่มองข้าสูงดีจริงๆ!”
“ข้าไม่เพียงมองเจ้าสูง ยังจะมองเจ้าอย่างใกล้ชิดด้วย ต้งแต่น้ไป
ี
ั
เจ้าต้องตามติดข้า ไม่ว่าอย่างไรท่น่ก็ไม่ใช่ยุทธภพท่พวกเราคุ้นเคย ย่งไม่ม ี
ี
ิ
ี
ี
57
