Page 54 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 54
งมำ
รอยำ
นำ
หน
นำงมำรอยำงข้ำตกอับมำเปนคุณหนูปอแป
ุณ
งข
้ำ
ตกอ
เปนค
ับมำ
ูปอแป
บูดบึ้ง ไม่มีปิดบังสีหน้า แทะสาลี่หวานฉ�่าลูกนั้นในมือต่อไป
หลัวซ่อซักไซ้ด้วยความสับสน “โย่วเฉิง เม่อครู่เจ้าพูดว่าท่ท่สมควร
ี
ี
ื
ื
อยู่อะไร? เหตุใดแม่ฟังไม่รู้เรื่องเลยสักค�า?”
ี
ู
ี
หยางโย่วอธิบายด้วยสีหน้าไม่ลนลาน “ท่ท่ข้าสมควรจะอย่ก็คือ
จวนรุ่ยอŽองของพวกเรา ท่านแม่อย่าได้กังวลเร่องการแต่งงานของลูกเลย
ื
ลูกกับคุณหนูรองเหยียนรู้สึกคุ้นเคยต้งแต่แรกพบ จิตใจตรงกัน มีความสุข
ั
กับงานแต่งงานนี้มาก”
หลัวซื่อกับแม่นมจวงตกใจจนหน้าถอดสี “คุ้นเคยตั้งแต่แรกพบ?
จิตใจตรงกัน?! โย่วเฉิง ที่พูดนี่จริงหรือ?”
ื
ี
ั
หยางโย่วแต่งเร่องโกหกโดยหน้าไม่เปล่ยนสี “ถูกต้องแล้ว ต้งแต่
ข้าพบคุณหนูรองเหยียนครั้งแรกก็เกิดความรักใคร่ในตัวนางอย่างลึกซึ้ง”
“แค่ก!”
เจี่ยงเฉาเสวี่ยที่เพิ่งจิบสุราอุ่นไปอึกหนึ่งได้ยินดังนั้นก็อดส�าลักจน
กระอักไอไม่ได้ นางกลัวจะพ่นสุราในปากออกมาจึงรีบยกหลังมือปิดปาก
ไว้ทันที
ื
ี
เหลือบเห็นป¯ิกิริยาแปลกพิลึกเช่นน้ของเจ่ยงเฉาเสว่ย หลัวซ่อ
ี
ี
กับแม่นมจวงมองไปยังเงาร่างที่เอนพิงอยู่บนตั่งนอนเล่นพร้อมกัน
่
่
ี
ี
ั
เหนดงนนสายตาของหยางโยวกเลอนตาม มองไปยงเจยงเฉาเสวย
่
้
ั
ั
่
ื
็
็
ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยการต�าหนิ
ั
ี
เผชิญกับการจ้องมองจากคนท้งสาม เจ่ยงเฉาเสว่ยเช็ดปากลวกๆ
ี
แล้วหัวเราะเหอะๆ เออออตาม
“ใช่ๆๆ ซื่อจึ พูดถูก!”
8
ื
ื
หลัวซ่อกับแม่นมจวงรู้สึกตงิดๆ ว่าค�าเรียก ‘ซ่อจ่อ’ สองพยางค์
ื
52
