Page 49 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 49
ห
นิ
ง
ว
เ เฉียวหนิง
ฉี
ย
ิ
นางเอ่ยไม่เร็วไม่ช้าด้วยรอยย้ม “ข้าไม่เคยคุกเข่าให้ใคร ต่อให้เป็น
ท่านแม่ของข้าก็เหมือนกัน”
ี
เห็นว่าท่ลูกสะใภ้พูดจาเพ้อเจ้อเย่ยงน้ ชายารุ่ยอŽองมีโทสะจริงๆ
ี
ี
แล้ว
“ข้าไม่นึกเลยว่าคุณหนูรองของจวนจงกัëวกงจะป่าเถื่อนหยาบคาย
เช่นน้ ต้งแต่หัวจรดเท้าไม่มีท่าทีของลูกผู้ดีท่รู้หนังสือได้รับการอบรมบ่ม
ั
ี
ี
มารยาทให้เห็นเลยสักกระผีก”
ื
ี
ี
ิ
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยตอบด้วยรอยย้มไม่เส่อมคลาย “เหยียนอว่เจาเต็มท ่ ี
ก็เป็นบุตรีอนุจากจวนจงกëวกงคนหน่ง บิดาไม่รัก มารดาไร้ความสามารถ
ึ
ั
สองคนแม่ลูกท�าได้แค่พอหาเล้ยงปากท้องอยู่ในจวนก็เท่าน้น จะไปมีท่าท ี
ี
ั
ของลูกผู้ดีมีตระกูลอะไรได้? พระชายา ข้าขอเตือนท่านสักประโยค ข้ายอม
อยู่ท่จวนรุ่ยอŽองอย่างสงบสุขเรียบง่าย ไม่ได้¦่าล้างจวนรุ่ยอŽองก็ถือว่าเป็น
ี
้
่
วาสนาของบรรพบุรุษพวกท่านแลว ท่านอยาคิดจะถือวิสาสะมาบงการขา
้
อีก”
่
ี
ี
่
ได้ยินแล้วหลัวซ่อโกรธจนแทบเป็นลม ดีทแม่นมจวงทอยู่ข้างๆ
ื
พยุงไว้ได้ทันกาล
“ข้าไม่ได้บอกไว้แล้วหรือ หากไม่ได้รับอนุญาตจากข้า ไม่ว่าใครก็
ไม่อาจเข้ามาในหอชมจันทร์ได้”
ื
หลัวซ่อกับแม่นมจวงหันไปมองตามเสียง เพียงเห็น ‘ซูโย่วเฉิง’ ท ี ่
สวมชุดสีด�าปักลายดอกบัว บนศีรษะปักปิ›นหยกขาว ย่งขับผิวให้เปล่งปล่ง ั
ิ
สง่างาม สาวเท้าเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ั
ี
ึ
ทางด้านเจ่ยงเฉาเสว่ยท่นอนอยู่บนต่งนอนเล่นชันเข่าข้นข้างหน่ง
ึ
ี
ี
มือเรียวฉวยสาลี่ในจานกระเบื้องเคลือบผลหนึ่งขึ้นมากัดอย่างเบื่อหน่าย
47
