Page 47 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 47
นิ
ง
เ เฉียวหนิง
ห
ฉี
ย
ว
ข้อส�าคัญที่สุดคือซื่อจื่อดีกับคุณหนูรองเหยียนอย่างยิ่งยวด ชนิด
ั
ื
ท่กล่าวได้ว่ายอมนางในทุกเร่อง ท้งยังยกสาวใช้และบ่าวรับใช้หญิงท้งหมด
ั
ี
ี
ี
ท่ปรนนิบัติอยู่ในเรือนของตนให้ไปรับใช้คุณหนูรองเหยียนท่หอชมจันทร์
ของเรือนปีกตะวันตกอีกด้วย
หลังหลัวซ่อได้ยินดังน้นก็น่งไม่ติดอีกต่อไป ต้องมาเจอคุณหนูรอง
ั
ั
ื
เหยียนผู้นี้ให้จงได้
ไม่เห็นยังพอว่า แต่พอเห็นแล้วกลับต้องตกใจยกใหญ่ คุณหนูรอง
ี
เหยียนท่เกิดในตระกูลผู้ดี แม้เป็นลูกอนุก็ได้ยินมาว่าได้รับความโปรดปราน
ี
จากจงกëวกงพอตัว ด้วยอุปนิสัยข้ขลาด ท่ผ่านมาประตูใหญ่จึงไม่เคยออก
ี
ั
ประตูรองไม่เคยข้าม เติบโตอยู่ในห้องในหอ หากไม่เป็นเช่นน้จวนรุ่ยอŽองจะ
ี
ยอมรับงานแต่งนี้ได้อย่างไร
ื
ทว่าเร่องการแต่งงานของบุตรชาย หลัวซ่อย่อมเป็นกังวลมาก และ
ื
ี
ื
ยังเผ่อลูกไม้ไว้ด้วย...ถึงจวนรุ่ยอŽองจะตกลงกับงานแต่งน้ แต่กลับไม่เคยให้
ค�ามั่นสัญญาจวนจงกัëวกงกับปากว่าจะให้คุณหนูรองเหยียนเป็นบ้านหลัก
ของซ่อจ่อ หลัวซ่อก�าลังลอบคิดค�านวณว่ารอตอนไปรับฝ่ายหญิง จะให้
ื
ื
ื
คุณหนูรองแต่งเข้าจวนรุ่ยอŽองมาด้วยฐานะชายารอง
ึ
แม่นมจวงผู้รับใช้ชายารุ่ยอŽองมาคร่งชีวิตอดรนทนไม่ไหว ชิงพูด
หาเร่องว่า “คุณหนูรองเหยียน ท่านยังไม่ได้แต่งเข้ามาจริงๆ เลยนะ เหตุใด
ื
จึงต้งตนเป็นนาย ใช้บ่าวรับใช้จวนรุ่ยอŽองเราตามอ�าเภอใจ? อีกอย่าง เห็น
ั
ึ
นายหญิงของจวนรุ่ยอŽองเรา ด้วยฐานะอย่างท่านมิใช่ควรลุกข้นยอบกาย
คารวะหรอกรึ?”
ได้ยินค�าสั่งสอนของแม่นมจวง เจี่ยงเฉาเสวี่ยที่อยู่บนตั่งนอนเล่น
เพียงยกยิ้ม ประกายตาไหววูบ แผ่ไอสังหารออกมา
45
