Page 45 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 45
ฉี
ย
เฉียวหนิง
เ
ว
ง
นิ
ห
ครั้นชายารุ่ยอŽองหลัวซื่อก้าวเข้ามาในเรือนปีกตะวันตกก็เห็นบ่าว
รับใช้หญิงนับไม่ถ้วนถือถาดในมือพากันเดินไปที่ห้องรับรองในสวน
ี
แม่นมอาวุโสท่ประคองชายารุ่ยอŽองเอ่ยด้วยสีหน้าประหลาดใจ
ิ
ี
ั
ี
“จัดขบวนเสียย่งใหญ่เช่นน้ หรือว่าจวนจงกëวกงส่งคนมาเย่ยมคุณหนูรอง
เหยียน?”
ื
ี
ื
หลัวซ่อส่ายหน้า “เร่องน้เป็นไปไม่ได้ ผู้ดูแลกับสาวใช้หอชมจันทร์
ล้วนจับตาดูคุณหนูรองเหยียนอยู่ ถ้าคนฝั›งจวนจงกัëวกงมาข้าย่อมต้องรู้”
แม่นมอาวุโสเดาต่อไป “หรือสหายของซ่อจ่อมา ก�าลังจัดงานเล้ยง
ื
ี
ื
ต้อนรับสหายเจ้าคะ?”
หลัวซ่อไม่เอ่ยค�า ก้าวไปยังห้องรับรองในสวนด้วยตัวเอง เพ่งเข้า
ื
ิ
ใกล้ก็ได้ยินเสียงสั่งการอย่างเกียจคร้านของเจี่ยงเฉาเสวี่ยดังออกมา
ิ
ิ
“ข้าเบ่อย่งนัก ไปหาคณะดนตรีมาบรรเลงเพลงเพ่มความสนุกให้
ื
ข้าหน่อย”
ได้ยินดังน้นชายารุ่ยอŽองกับแม่นมอาวุโสข้างกายอดมองหน้ากัน
ั
ตาปริบๆ ไม่ได้
ึ
เจ่ยงเฉาเสว่ยคว้าน่องเป็ดย่างข้นมาน่องหน่ง ไม่มีภาพลักษณ์ของ
ึ
ี
ี
หญิงสาวตระกูลผู้ดีสักกระผีก ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงความสง่างามอะไร อ้าปาก
กัดกร้วมๆ ค�าโต
ั
ี
ี
ฉากน้ตกอยู่ในสายตาของหลัวซ่อ นางท่เกิดในตระกูลผู้ดีท้งยังถูก
ื
ี
อบรมว่าสตรีพึงสุภาพสงวนท่าที ไหนเลยจะเคยเห็นแม่นางท่หยาบคาย
เช่นนี้? สีหน้านางพลันขาวซีด แข็งค้างอยู่กับที่อย่างไม่อยากเชื่อ
บ่าวรับใช้หญิงชุดฟ้าเขียวเห็นว่านายหญิงของจวนรุ่ยอŽองมาถึงก ็
คุกเข่าลงบนพื้นไปตามๆ กัน
43
