Page 40 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 40
นำงมำรอยำงข้ำตกอับมำเปนคุณหนูปอแป
นำ
เปนค
ับมำ
งมำ
้ำ
งข
ตกอ
รอยำ
ุณ
ูปอแป
หน
ื
ี
ตกม้าคราน้ซ่อจ่อกลับเร่มฝƒกกระบ่ ถึงขนาดสร้างกระบวนท่ากระบ่ท่ไม่
ื
ี
ิ
ี
ี
เคยพบเห็นมาก่อนขึ้นเองมากมาย
ั
ื
ื
ี
“ซ่อจ่อ คุณหนูรองเหยียนผู้น้น...” เห็นเหยียนอว่เจาควบม้าห่าง
ไปไกล กัวปินรีบอ้าปากขอค�าชี้แนะจากเจ้านาย
มิคาด ซื่อจื่อเพียงยกมือกอดอกรออยู่ที่เดิมอย่างนิ่งสงบ
ขณะท่กัวปินไม่เข้าใจในเจตนาของเจ้านาย ครู่ต่อมาเขาก็เห็นว่า
ี
เจี่ยงเฉาเสวี่ยควบม้าย้อนกลับมา
“ชู่!”
นางดึงสายบังเหียนอย่างช�านิช�านาญพลางร้องชู่ยาวๆ หยุดม้าตัว
สูงใหญ่ใต้ร่างลง
ั
ดวงหน้างดงามบนหลังม้าอึดอัดขัดใจเป็นอย่างย่ง ท้งยังมีความ
ิ
กระอักกระอ่วนแปลกๆ อยู่ด้วย นัยน์ตาฉ�่าวาวทั้งคู่จ้องมองมายังรุ่ยอŽอง
ซื่อจื่อ
“จวนรุ่ยอŽองไปอย่างไร?” เจี่ยงเฉาเสวี่ยถามขึ้นนิ่งๆ
หยางโย่วยกมุมปากต้นคล้ายก�าลังเย้ยหยันความบุ่มบ่ามของนาง
ื
ตอบย้มๆ ด้วยน้าเสียงติดจะเกียจคร้านว่า “เจ้าส�านักเจ่ยงย่งใหญ่และ
�
ิ
ิ
ี
มากความสามารถเช่นนี้ยังต้องถามข้าอีกหรือ?”
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยสบถด้วยสองแก้มแดงปล่ง “เจ้าลูกเต่าสารเลว ยัง
ั
ี
ไม่รีบน�าทางอีก!”
ิ
ี
ู
หยางโย่วยมพด “เจ้าต้องเข้าใจนะว่า ณ ท่น่เวลาน้ เราสองคน
้
ี
ี
หาใช่ศัตรูคู่อา¦าตกันไม่ เป็นได้ก็แต่สหายที่ต้องช่วยเหลือเกื้อกูลกัน”
ี
ดวงหน้าเล็กของเจ่ยงเฉาเสว่ยยับยู่ ถึงข้นเอ่ยอย่างดูถูกว่า “ถุย!
ี
ั
ี
ใครเป็นสหายกับเจ้า ข้าบอกเจ้าไว้เลย ข้าเจ่ยงเฉาเสว่ยไม่มีวันเป็นพันธมิตร
ี
38
