Page 39 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 39
ว
ย
ห
ง
นิ
เ
ฉี
เฉียวหนิง
ี
ตัวเล็กบนบ่าข้นไปบนหลังม้า คุณหนูรองเหยียนท่ดูเปราะบางจนไม่อาจ
ึ
ี
ั
ต้านแรงลมได้ผู้น้น เดิมทีคิดว่านางจะถูกการกระท�าน้ท�าให้ตกใจจนร้องไห
้
หรือไม่ก็ตกลงมาจากหลังม้า
แต่เหนือความคาดหมาย คุณหนูรองเหยียนกลับรวบกระโปรงข้น
ึ
ั
ั
ึ
เหยียบข้นไปน่งบนหลังม้าด้วยท่วงท่าองอาจกล้าหาญ ท่ย่งไปกว่าน้นนาง
ิ
ี
ไม่ได้สวมรองเท้า เท้าเปล่าเปลือยราวหิมะคู่นั้นสะดุดตายิ่งยวด
เห็นเพียงนางใช้สองมือจับสายบังเหียนแน่น เงยหน้าเชิดคางได้รูป
ี
่
ู
อย่างกระหยมใจ เหนๆ อย่ว่าเป็นคณหนตระกลผ้ดทไม่เคยย่างเท้าออก
ู
ู
ุ
ู
ิ
่
็
ี
จากบ้าน แต่กลับมีทีท่านิ่งสง่าผ่าเผย
สิ่งที่ท�าให้กัวปินตกใจจนอ้าปากค้างที่สุดอยู่ต่อจากนั้น...
ี
ู
ึ
่
คุณหนรองเหยียนถงกับกระตุกสายบังเหยนเอง ขม้าของรุ่ยอŽอง
ี
ซื่อจื่อจากไปแล้ว
เห็นเพียงดวงหน้าสวยประดับรอยย้มหวานหยด นัยน์ตาฉายแวว
ิ
ื
ื
ซุกซนร้ายกาจหันมาหัวเราะเยาะซ่อจ่อท่ถูกท้งไว้เบ้องหลัง เสียงหัวเราะ
ิ
ี
ื
แฝงความน่าเอ็นดูดังกังวานท่ามกลางสายลม
“ทักษะขี่ม้าของข้าดีเป็นเลิศ เจ้ามีปัญญาไล่ข้าทันหรือไม่?”
กัวปินใจหดวูบ รีบหันไปมองเจ้านายบ้านตน
ซ่อจ่อบ้านเขาไร้ความอดทนเป็นท่สุด อุปนิสัยก็มุทะลุเป็นท่สุด
ื
ื
ี
ี
ด้วย ไม่กี่วันก่อนตอนไปล่าสัตว์บังเอิญตกจากหลังม้า หลังตื่นมาก็คล้าย
เปลี่ยนเป็นคนละคน นิสัยใจคอสงบมั่นคงขึ้นไม่น้อย
ื
ั
ไม่เพียงเท่าน้น แม้ซ่อจ่อจะฝƒกยุทธ์บ่มเพาะร่างกายเป็นประจ�ามา
ื
ั
ต้งแต่เยาว์วัย แต่ถึงอย่างไรก็ยังเป็นหน่อเน้อเช้อพระวงศ์ ร่างกายบอบบาง
ื
ื
อย่างยิ่ง อย่างมากก็แค่ฝƒกหมัดมวยตามต�าราไม่กี่ชุด แต่กระนั้นหลังจาก
37
