Page 36 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 36
นำงมำรอยำงข้ำตกอับมำเปนคุณหนูปอแป
นำ งมำ รอยำ งข ้ำ ตกอ ับมำ เปนค ุณ หน ูปอแป
ถึงมีเสียงกรีดร้องเช่นนั้น? คงไม่ใช่เจ้าท�าร้ายผู้บริสุทธิ์อีกนะ?”
เจ่ยงเฉาเสว่ยเหยียดย้ม “ข้าก็แค่ใช้ปิ›นปักผมข่วนหน้าแม่นมไป
ิ
ี
ี
สองคน เป็นพวกนางสองคนนั่นที่กรีดร้องโวยวาย”
เป็นอย่างที่คิด หยางโย่วขมวดคิ้วเข้มด้วยสีหน้าไม่พอใจยิ่งยวด
ี
ี
เจ่ยงเฉาเสว่ยย้มหยัน “ท�าไม ตอนน้เจ้าไม่ใช่ศิษย์ส�านักฉางหยาง
ิ
ี
แล้ว ยังคิดจะห้ามข้า¦่าคนอีกได้อย่างไร”
�
ึ
หยางโย่วเม้มกลีบปากสีสดแน่น ยกนางข้นพาดไหล่กล่าวเสียงต่า
ี
ี
ว่า “ไม่เก่ยวว่าฐานะข้าจะเปล่ยนไปอย่างไร ผู้อาวุโสและอาจารย์ในส�านัก
ั
ั
ึ
เคยเตือนข้าคร้งแล้วคร้งเล่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรข้น ต่อให้ข้าต้องตายก็ต้อง
หยุดยั้งเจ้าไม่ให้เข่น¦่าผู้บริสุทธิ์อีกให้ได้”
“หยางโย่ว เจ้าวางข้าลง!”
เจ่ยงเฉาเสว่ยถูกจับพาดไหล่แข็งๆ ของเขา เรือนผมสยายลงมา
ี
ี
ราวน�้าตก ภาพตรงหน้านางมืดลงทั้งยังเวียนหัวเล็กน้อยด้วย
ี
ิ
ี
นางหงุดหงิดในใจ ย่งเกลียดท่ร่างกายน้อ่อนปวกเปียกไร้เร่ยวแรง
ี
ึ
นางรีบยกก�าปัœนอมชมพูข้นทุบไปท่แผ่นหลังกว้างเหยียดตรงของเขาอย่าง
ี
ไม่คิดชีวิต
ิ
ี
หยางโย่วเหยียดมุมปากเอ่ยย้มๆ “เจ้าเรียกผิดแล้ว เจ้าควรเรยก
ข้าว่าซูโย่วเฉิงถึงจะถูก”
“เจ้าลูกเต่าสารเลว รีบวางข้าลงนะ...”
คนท้งสองทะเลาะกันมาตลอดทาง พูดแต่ค�าพูดท่คนรอบข้างฟัง
ี
ั
ื
ไม่รู้เร่อง เหยียนหงกลัวว่าจะล่วงเกินรุ่ยอŽองซ่อจ่อจึงออกหน้าชราต�าหน ิ
ื
ื
อย่างอดรนทนไม่ได้ “เหยียนอว่เจา ใครสอนเจ้าพูดค�าต่าๆ พวกน้? เจ้า
ี
�
ี
อย่าได้บังอาจไร้มารยาทกับรุ่ยอŽองซื่อจื่ออีก!”
34
