Page 33 - อ่านฟรี! นางมารอย่างข้าตกอับมาเป็นคุณหนูป้อแป้
P. 33
ย
ว
ฉี
เฉียวหนิง
เ
ห
ง
นิ
ึ
ั
ิ
ั
นาง ริมฝีปากบางสีแดงสดยกข้นท้งคล้ายย้มท้งคล้ายไม่ย้ม ใช้ระดับเสียง
ิ
ที่ได้ยินเพียงสองคนกระซิบกับนางเสียงค่อย...
“เจ่ยงเฉาเสว่ย เป็นเจ้าจริงๆ? ดูท่าวาสนาของเราสองคนจะยังไม่
ี
ี
หมดสิ้น ถึงกับยืมร่างคืนชีพมาด้วยกัน”
ิ
ี
ี
ั
ั
เจ่ยงเฉาเสว่ยถึงกับกล้นหายใจลืมด้นไปช่วขณะ ท�าแค่จ้องใบหน้า
หล่อเหลาดวงนั้นตาค้าง
ื
ึ
ื
รุ่ยอŽองซ่อจ่อ...หยางโย่วหัวเราะข้นอีกก่อนจะเอ่ยเสียงเบา “เจ้า
ิ
ี
อย่าท�าบ้าๆ ตอนน้เจ้าไม่ใช่เจ่ยงเฉาเสว่ย และข้าก็ไม่ใช่หยางโย่ว ส่งส�าคัญ
ี
ี
ี
ท่สุดในเวลาน้คือรีบหาค�าตอบให้ได้ว่าท�าไมเราสองคนถึงกลายเป็นแบบน
้
ี
ี
ไม่ใช่การ¦่ากันให้ตายไปข้างหนึ่ง”
ั
ได้ฟังดังน้นความขุ่นเคืองเต็มอกของเจ่ยงเฉาเสว่ยก็ค่อยบรรเทา
ี
ี
ลง นางเบิกตาวาววับทั้งคู่มองหยางโย่วด้วยความหงุดหงิดถึงขีดสุด
�
“หยางโย่ว เป็นเจ้าจริงๆ...นึกไม่ถึงว่าเราสองคนจะยังไม่ตาย ซ้า
ยังย้ายวิญญาณมากันทั้งคู่”
ิ
“ย้ายวิญญาณ?” หยางโย่วย่นค้วเล็กน้อย นัยน์ตาผุดความระแวด
ระวังขึ้นหลายส่วน เอ่ยถามว่า “หรือที่เราทั้งคู่กลายเป็นแบบนี้ เป็นฝีมือ
เจ้าเล่นตุกติกอะไร”
เจี่ยงเฉาเสวี่ยแค่นยิ้มเย็นตอบป¯ิเสธ “จะเป็นไปได้อย่างไร ตอน
น้นกระบ่ของเจ้าแทงถูกจุดส�าคัญของข้า ข้านอกจากจะหมดลมหายใจแล้ว
ี
ั
ยังต้องจมลงก้นแม่น�้าตามเจ้าไปอีก จะมีเรี่ยวแรงที่ไหนไปลงมือ?”
ั
หยางโย่วมองนางอย่างเช่อคร่งไม่เช่อคร่ง จนกระท่งองครักษ์ชุด
ื
ึ
ื
ึ
ี
้
ึ
้
ฟ้าเขยวด้านขางทนไมไหว กาวขนหนามาคดจะดงตวเจยงเฉาเสวยออกไป
้
่
ึ
ั
่
ี
ิ
่
ี
้
เขาถึงคลายแขนข้างที่โอบรอบเอวนางออก
31
